 |
Gisteren las ik, dat Sinterklaas en twee van zijn Pieten overvallen waren en cadeautjes, bestemd voor de familie bij wie ze voor de deur stonden, beschadigd werden doordat het papier er was afgescheurd door een groep jongens, die hen had belaagd. Dan denk je: “Verdorie, het moet toch niet gekker worden!”. En je denkt er nog meer bij, maar dat terzijde, want daar wil ik helemaal niet over nadenken.
En nu lees ik weer, dat Sinterklaas beroofd is van een hele zak met chocoladeletters! Hij had dus ook alwéér maar twee Pieten bij zich, terwijl die jongeren met z’n zevenen waren. Kijk, dan vraag je d’r om natuurlijk! Daar moet een Sint, die de kruistochten toch nog meegemaakt moet hebben, gewoon op voorbereid zijn. Hij moet wel ’n beetje meegaan met z’n tijd, niet té goedheilig zijn en voor een behoorlijke lijfwacht zorgen. Hij moet toch beveiligers genoeg hebben, die meer kunnen dan ’n beetje pepernoten lopen uitdelen, zou je zeggen. En met zo’n staf, daar kun je toch ook mee meppen? Die krul aan het eind biedt m.i. mogelijkheden, rond een nekje of zo.
Ik ben totaal niet geschikt als heilige, merk ik…..
Wieneke
december 5, 2009 at 12:10pmHet ‘dat dóe je toch niet’ of ‘dat kun je niet maken’ gevoel van mensen is langzaam maar zeker aan het verdwijnen.
els
december 5, 2009 at 4:45pmJa maar, hoe krijg je dat in ’s hémelsnaam weer goed dan? Of is dat niet zo’n goeie uitdrukking…?
Wieneke
december 5, 2009 at 6:41pmIk wou dat ik de oplossing wist, Els. Misschien zitten we in een dal en gaan het in een later stadium vanzelf beter. Misschien is het het beste om toch maar het positieve in mensen te waarderen en dat hoe dan ook maar te blijven doen. Het zal moeilijk worden, maar ik weet ook niks anders. Ikzelf ben erg voor een extra bedankje en een vriendelijke groet en een complimentje en zo. Kost niks en het maakt de boel toch iets aardiger allemaal. Iemand die regelmatig een welgemeende goedkeuring krijgt zal toch niet zo gauw laffe rottigheid gaan uithalen. Maar wellicht ben ik te naïef voor deze wereld.