Voor altijd……

Het woord “eeuwig”, waar ik gisteravond zomaar een hele tijd over heb zitten nadenken, daarvan zou je denken dat het iets aanduidt dat zo’n honderd jaar beslaat. En dat het met tijdsduur te maken heeft. Het is moeilijk te bevatten. Net zoiets als “oneindig”. Eeuwig duurt oneindig.

Er zijn mensen die in een ‘eeuwig leven’ geloven. Ik twijfel, want ik ben bang dat je daarvoor een ander leven moet leiden of lijden dan ik doe. Dat kan maar zo, d’r zijn nogal wat voorwaarden aan verbonden. Ook zijn er mensen die graag ‘eeuwig jong’ willen blijven. Over wat je daar allemaal voor moet doen , daar wil ik niet eens over nadenken.

Je kunt iemand ‘eeuwige trouw’ beloven, maar de staat waarin je verkeert op het moment dat je dat doet is niet echt stabiel. Net als ‘eeuwige liefde’, die is ook niet ‘eeuwig en altijd’ hetzelfde, dat weet iedereen. Iets kan wel ‘eeuwig zonde’ zijn. Nou, dat is lang, hoor, denk daar maar es over na.

Aan de andere kant kan ik wel weer ‘eeuwig dankbaar’ zijn voor dingen en omstandigheden en dat is dan leuk. “Eeuwig zingen de bossen” vond ik een prachtige film ooit en ook een mooie titel. En de ‘eeuwige sneeuw’ dan, dat is toch ook niet niks.

Ik kwam op dat woord “eeuwig” doordat onze oudste kleinzoon zondag, toe ie bij ons was, ineens aan tafel met een zucht zijn hoofd op z’n armen legde en duidelijk maakte dat ie hélemaal geen zin had in school de volgende morgen. Sneeuw en ijs was waarschijnlijk veel leuker! En weet je wat hij wou? Eeuwig vakantie! Wat moet er nou van zo’n jongen terecht komen…..