’n Hard gelag……

‘k Hou wel van een beetje stevige humor. Zo heel subtiel hoeft ’t voor mij niet en dan bedoel ik natuurlijk geen onderbroekenlol of bijvoorbeeld de André-van-Duin-pret, die ze weer van stal hebben gehaald. Waarschijnlijk omdat er gebrek is aan iets anders lolligs vandaag de dag. Nee, meer van het soort dat je helpt te relativeren en moeilijke dingen aanvaardbaar te maken voor jezelf en je omgeving. Als je daar goed in bent, vind ik dat knap en nuttig.

Zo mailde mijn Australische zus me over een stel in haar vriendenkring, van wie de man zich in de laatste fase van een onbehandelbare ziekte bevindt. Beiden zijn van gevorderde leeftijd en al heel veel liefdevolle jaren samen.

De vrouw is altijd een nogal opvliegend type geweest en ook nu schiet ze, ondanks alles, nog wel eens uit haar slof. Dan zegt haar man: “You’re supposed to be nice to me, because I’m dying!” Zegt zij: “Any idea when?” “No, but I’m working on it.”

Je moet er aanleg voor hebben, maar deze humor houdt ze volgens mijn zus wel overeind, voor zolang het duurt. En ja, dát weten ze dus niet…….