Zand erover……

In onze Stentor stond een column van journalist Jeroen Pol. Hij schreef over een Apeldoornse zandbak. Nou hebben verschillende leden van de logfamilie, die ik volg, kortelings interessante uitstapjes gemaakt naar diverse grote zandbakken, maar die noemen dat woestijnen. En ze vinden die mooi. Dan snap ik wel, hoewel ik er niet heen zou hoeven. Het Kootwijkerzand voldoet voor mij. Ik zie het wat kleiner, zullen we maar zeggen.

Maar het verschijnsel ‘zandbak’ speelt vanaf dat ’n kind zo’n twee jaar is een belangrijke rol in zijn of haar leven. Helemaal als je niet aan zee woont bij een strand. Het is eigenlijk het vervolg op de box en je hebt er als ouder ook veel plezier van. ’n Parasolletje erboven tegen teveel zon en ik vond het altijd een leuk plaatje zo’n zandtaartjes bakkend kind. Zand is een wonderlijk materiaal. Dat het niet handig is er een hapje van te nemen, daar komen ze meestal ook heel snel achter!

Maar op het schoolplein van het dochtertje van de columnschrijver hebben ze de zandbak opgedoekt. En daar is ie bedroefd over, want hij heeft er zelf als 4-jarige nog ingezeten en dat doet je wat natuurlijk. Omdat er een goed hek rond de school staat konden honden en katten het zand niet vervuilen, hetgeen bij andere openbare zandbakken schering en inslag is natuurlijk, om het over de bierblikken en peuken van de hangjeugd niet eens te hebben, maar de schoolleiding heeft toch besloten het ding te laten verwijderen.

Ook komt er nieuwe bestrating op het schoolplein. Knikkeren zonder afgebrokkelde stoeptegels, waar je zulke mooie “potjes” mee kon creëren, zal ook wel niet meer gaan dan. Het wordt allemaal mooi ogend. Er komt, vertelde het dochtertje, ook nog een speelhuisje. Dat zei ze om hem te troosten.

Ja, zandbakken raken dus ’n beetje “uit de tijd”. Ik vraag me af hoe lang ze “in de tijd” zijn geweest. Wij hebben altijd ’n zandbak gehad voor de kinderen. Van hout, van plastic, bij verschillende huizen waarin we gewoond hebben. Wel met deksel vanwege onze eigen katten en die van de buurt. Maar ineens is het dan over met in het zand spelen. Totdat het vaders en moeders worden en dan worden er weer zandtaarten gebakken en slaat de nostalgie toe. Ik wens Jeroen sterkte. Speelhuisjes en klimrekken op een schoolplein zijn ook leuk en erg goed voor de broodnodige beweging. Want die heb je natuurlijk niet zo bij zandtaartjes bakken. Nou ja, die eet je weer niet……..