Kijk, dat de belastingdienst niet uitblinkt in digitale efficiëntie, daar hebben wij persoonlijk nog nooit last van gehad. Maar wij zijn dus ook geen moeilijke klanten, want ons financiële leven is nogal overzichtelijk. Helaas, zou ik willen zeggen. Een leuke boost in ons saldo, daar zou ik op zich niet tegen zijn. Er zijn bedrijven en mensen, waar de belastingdienst meer moeite mee heeft.

Zo las ik dat iemand, die al 25 jaar geleden is overleden, een paar honderd euro terugkreeg van de belasting. Dat is niet verkeerd, maar zijn weduwe vond het toch een pijnlijke vergissing én verbaasde zich erover, dat naam en sofinummer, dat tegenwoordig dan burgerservicenummer heet, van haar man nog steeds in de annalen voorkomt en gebruikt wordt. En zoiets schijnt vaker voor te komen.

Er reageerde een vrouw op dat bericht die al verschillende malen had geprobeerd de naam van haar overleden schoonvader uit de database te krijgen. Dat was tot drie maal toe niet gelukt. Toen belde ze de belastingdienst om te vertellen waar haar schoonvader tegenwoordig huisde. De mevrouw aan de telefoon verleende alle medewerking en voerde de adreswijziging meteen maar even in op haar computer.

De schoondochter noemde naam, servicenummer, straat, postcode en het nummer van het vak waar de urn zich bevond in het columbarium. De belastingdame typte vrolijk mee, totdat de belster aan de naam van de begraafplaats kwam. Toen was ze sprakeloos. Het is een rigoureuze methode, maar ik weet zeker dat het geholpen heeft. Leuker kon de schoondochter het niet maken…….

Honderdtwintigduizend bezoekers gisteren bij de Deventer Boekenmarkt. Stond in De Stentor, die onder de bijbehorende foto schreef, dat het vanwege de drukte “schuivelen” was voor de bezoekers. Leren die vakantiehulpen niet meer spellen? Die foto was trouwens uit 2006, zag ik. Ook de fotograaf was dus met vakantie. Maar het was de hele dag droog! Dat is ook wel eens anders geweest en boeken en nattigheid is geen goeie combinatie!

Ondanks de digitale ontwikkelingen met e-readers en zo is er dus nog veel belangstelling voor het echte papieren boek. Dat zal ook wel zo blijven, denk ik. Wat is er nou mooier dan weer een knisperende bladzijde omslaan om er achter te komen hoe het verhaal verder gaat! Dat wil je toch niet missen? Vind ik dan, hoor.

Mijn man heeft ’n apparaat waarin hij een heleboel boeken kan opslaan, die hem vervolgens worden voorgelezen. Soms door de schrijver zelf. Hij zweert bij dat ding. Hij zit dan met een hoofdtelefoon op z’n kop of een koptelefoon op z’n hoofd ( hoe ik dat zeg is afhankelijk van mijn stemming) te luisteren en aan z’n gezicht kan ik zien of het spannend is. Bladzijden omslaan hoeft ie niet, maar wel is hij afhankelijk van de voorlezer. Dat kan een goeie dan wel een saaie zijn. Zoals ik afhankelijk ben van een prettig of irritant lettertype. We lezen zo heel wat af met z’n tweeën.

Ik lees vaak in bed voordat ik ga slapen, want ik heb een voordeel: last van mijn leeslamp heeft hij niet. Natuurlijk zou ik graag willen dat hij dat wél had, maar dat is nou eenmaal niet zo. Elk voordeel heeft z’n nadeel.

Ik las trouwens nog iets leuks over die Deventer Boekenbeurs. Er was een man, die een boek vond, waarnaar hij al twintig jaar op zoek was. Op zich al een vondst dus, maar het boek was ook nog eens van zijn vader geweest! Diens aantekeningen stonden er nog in. Hij was in tránen, die man, waarop de boekhandelaar hem het boek cadeau deed. Later kwam de geluksvogel hem een taart brengen. Dat is een leuk verhaal, hè? Dat zal je later met een e-reader waarschijnlijk nooit overkomen, zoiets……