De betekenis van ‘relaxed’…….

‘k Had weer een mailtje van m’n zus. Het is in hun buurt (nog) helemaal droog gebleven, zodat ze gewoon boodschappen kunnen doen en naar het postkantoor voor postzegels. Ze had net het huis gestofzuigd met haar nieuwe stofzuiger en had het over dat contrast: dat er mensen zijn die helemaal niks te stofzuigen meer hébben. Hoe bizar dat is en de dankbaarheid overheerst dus wel.

Economisch is ’t een enorme klap, vertelde ze. Boeren zijn voor de tweede keer dit jaar hun hele oogst verloren en dat gaat heel Australië merken aan de prijzen. Ook in andere sectoren. En een stad als Rockhampton, die ze goed kent, was altijd al welvarend, maar is dat nu toch wel erg letterlijk! Er zijn erg trieste verhalen ook van mensen die hun huis, hun inboedel, maar ook onvervangbare dingen als foto’s en erfstukken kwijt zijn.

We zagen gisteren op tv twee vrouwen geïnterviewd worden. “Nee, we kunnen nog niet naar huis, maar we maken er het beste van. We helpen in het hotel waar we zitten en vanmiddag gaan we zandzakken vullen, want die zullen nodig zijn. Wel relaxed, hoor!” Ze lachten erbij als een paar schoolmeiden op vakantie. Zoiets moet in je genen zitten. Want ik neem aan, dat ze nog wel het een en ander voor hun kiezen zullen krijgen als ze daadwerkelijk te zien krijgen wat er van hun huis over is. Maar ze maakten zich geen zorgen voor die tijd, zeiden ze. “We zien het wel”. Je moet het kunnen zo. Maar ondertussen ben ik wel blij voor haar dat het bij mijn zus nog écht relaxed is.

Vanmiddag trof ik een Apeldoornse mevrouw, die niet zo relaxed was. Na het boodschappen doen in de supermarkt had ik mijn spullen gescanned, de band had ze keurig onder het poortje doorgeschoven, maar toen ik ze aan het eind van de band in de tassen wilde doen, bleken daar de boodschappen van de vorige scanner nog te liggen. Die mevrouw had ze van de band afgeschoven en was eerst gaan afrekenen, vóórdat ze de boel inpakte. De band zelf was leeg dus die schoof de nieuwe boodschappen natuurlijk door.

De vrouw kwam aanstuiven en zei boos: “U zag toch zeker wel, dat er boodschappen lagen? Even wachten kan óók, hoor!!”. Ze was kwáád! Ik probeerde haar duidelijk te maken, dat je aan de kant van de verhoogde scanner niet goed kan zien of er wat ligt, ook omdat je er niet op rekent als de band gewoon loopt en de kassa het doet. In het geval dat er iets op de band ligt staat er “bezet” op de kassa. Haar volgorde van handelen was gewoon verkeerd. Je pakt eerst in en rekent daarna af. Je houdt dan geen plek bezet en dat is wat socialer.

Nou, ík was de a-sociale met mijn gedram, zei ze. Ik heb haar heel relaxed haar spullen laten inpakken, want ik hóef helemaal niet te drammen. Ik heb alle tijd. Vooral voor opgewonden onrielekste vrouwen. Ach gossie, en haar jaar moet nog beginnen…….