Koffiepraatje……

Onze door bonen gevoede koffiemachine heeft het begeven. Hij was ondertussen ook al niet zo jeugdig meer. Het was dan ook geen wonder dat dit zeer frequent gebruikte apparaat, dat lekkage en andere verouderingsverschijnselen begon te vertonen, (het was net ’n mens), besloot er mee op te houden. We hebben inmiddels een nieuwe van hetzelfde type, maar iets moderner.

Zolang die er nog niet was zetten we koffie op de voor ons ouderwetse manier. Dat smaakt ook prima, maar toch anders. Al was het maar, omdat ik met de kant en klaar gemalen koffie, die we dus apart even moesten kopen, want het bezit van een koffiemolen is al lang geleden, moest gokken met de hoeveelheid. Want ook dat handige maatschepje dat ik vroeger had is uit het zicht, omdat onze machine het allemaal zelf wel uitzocht.

Het was even terug in de tijd. Niet zover terug als in de tijd van mijn moeder, die met een schootmolentje de bonen fijnmaalde of het meestal ons liet doen. Het koffiezetten was een ritueel dat op “gezette” tijden plaatsvond. ’s Morgens om een uur of tien en dan ’s avonds nog es na het warme eten en de afwas. ’s Middags was er thee. Nooit koffie.

Nee, dan doen wij dat anders. Boven ons apparaat hangt een bordje, dat ik eens op de boot vanuit Engeland kocht, waarop staat “Coffeeshop, 24 hours open”. Nou slapen wij ook nog dus dat van die 24 uur klopt niet, maar toch. Je kunt bij ons binnen een minuut koffie krijgen op bijna elk uur van de dag. Het ritueel van de afgelopen week duurde naar mijn gevoel dan ook lang. En thee drinken we eigenlijk zelden.

Aan dat koffie-en theegezet bij ons thuis vroeger hield ik wel een mooi gezegde van mijn moeder over, dat zó in de opvoeding van een jong bruidje had gepast, zo van : “dingen die je absoluut moet weten als je trouwt”. Ze zei: “Wie zijn gasten goed wil bedenken, moet zichzelf het eerste thee en het laatste koffie schenken.”

Dat had met de sterkte van de brouwsels te maken, neem ik aan. Zelf eerst het eerste slappe bakkie thee nemen, waarbij het water dat nog in de tuit van de theepot zit meekomt. En de laatste koffie zal dan wel te sterk zijn geweest of zo, of prut hebben meegeleverd.
Persoonlijk hou ik niet zo van prut, maar sterk mag ’t best zijn. Maar het is toch gek, dat je zo’n spreuk dan je hele leven onthoudt……

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)