We zullen binnenkort toch moeten verhuizen, denk ik. Waarom? Tja, onze buren hebben hun rozen wel eens besproeid met een chemisch anti-luizenmiddel en dat is dus slecht voor onze gezondheid. Met die van hun hebben we natuurlijk niks van doen, daar zorgen ze zelf maar voor. Hoe ik daarop kom? Ik hoorde net in het nieuws dat het bijvoorbeeld héél ongezond is om in de buurt van een boerderij te wonen, want wat die plattelanders allemaal uithalen met hun gewassen, nou, dat wil je niet weten! Hele dorpsgemeenschappen zijn ze bezig uit te roeien. O, ik word zo iebelig van zulke berichten, hè! We worden steeds ouder, maatschappelijk gezien ’n behoorlijk probleem, als ik het goed begrepen heb, en nou dóen die boeren er wat aan en dan is het wéér niet goed!

Wij haalden vroeger ons fruit nogal eens bij een kweker vlak bij ons werk. Hij had zijn boomgaarden op de gronden van de Kroondomeinen. Onze gebouwen keken er op uit. Hij stond er om bekend, dat hij zijn vruchtbomen niet bespoot. Met water als het dreigde te gaan vriezen in het voorjaar, om de bloesem te beschermen, maar niet met bestrijdingsmiddelen. Veel mensen vonden dat ’n goed idee en reden vaak even het laantje van Margriet en Pieter in om hun appels en peren bij die kwekerij te gaan halen.

Dan kon het natuurlijk gebeuren, dat je, als je thuis kwam, er een appel tussen had zitten, die inwoning had van ’n worm. Die was wel meegewogen dus je had ‘m nog betaald ook. Maar ik vond dat altijd wel wat hebben. Zo echt ‘terug naar de natuur’. Of die fruitteler het vol heeft kunnen houden om z’n bedrijf onbespoten voort te zetten weet ik niet, want ik kom nooit meer in de buurt.

En ik weet dus niet of de economie de overhand heeft gekregen. Want dáárom worden er in de land- en tuinbouw bestrijdingsmiddelen gebruikt. Omdat wíj van die mooie kropjes sla willen hebben, mooie gave tomaten (waar geen smaak meer aan zit trouwens) en superspruitjes. Ik kwam vroeger nog wel es in zo’n reformwinkel, waar ze ook groente verkochten. En wat waar is, is waar: het zag er niet uit. Ja, onbespoten, dat wel. Dus mensen, het is gewoon kiezen of delen: bespoten of onbespoten oud worden. Ach, ik ben toch al aan de pillen dus ik zie het allemaal wel……..

‘k Had weer een mailtje van m’n zus. Het is in hun buurt (nog) helemaal droog gebleven, zodat ze gewoon boodschappen kunnen doen en naar het postkantoor voor postzegels. Ze had net het huis gestofzuigd met haar nieuwe stofzuiger en had het over dat contrast: dat er mensen zijn die helemaal niks te stofzuigen meer hébben. Hoe bizar dat is en de dankbaarheid overheerst dus wel.

Economisch is ’t een enorme klap, vertelde ze. Boeren zijn voor de tweede keer dit jaar hun hele oogst verloren en dat gaat heel Australië merken aan de prijzen. Ook in andere sectoren. En een stad als Rockhampton, die ze goed kent, was altijd al welvarend, maar is dat nu toch wel erg letterlijk! Er zijn erg trieste verhalen ook van mensen die hun huis, hun inboedel, maar ook onvervangbare dingen als foto’s en erfstukken kwijt zijn.

We zagen gisteren op tv twee vrouwen geïnterviewd worden. “Nee, we kunnen nog niet naar huis, maar we maken er het beste van. We helpen in het hotel waar we zitten en vanmiddag gaan we zandzakken vullen, want die zullen nodig zijn. Wel relaxed, hoor!” Ze lachten erbij als een paar schoolmeiden op vakantie. Zoiets moet in je genen zitten. Want ik neem aan, dat ze nog wel het een en ander voor hun kiezen zullen krijgen als ze daadwerkelijk te zien krijgen wat er van hun huis over is. Maar ze maakten zich geen zorgen voor die tijd, zeiden ze. “We zien het wel”. Je moet het kunnen zo. Maar ondertussen ben ik wel blij voor haar dat het bij mijn zus nog écht relaxed is.

Vanmiddag trof ik een Apeldoornse mevrouw, die niet zo relaxed was. Na het boodschappen doen in de supermarkt had ik mijn spullen gescanned, de band had ze keurig onder het poortje doorgeschoven, maar toen ik ze aan het eind van de band in de tassen wilde doen, bleken daar de boodschappen van de vorige scanner nog te liggen. Die mevrouw had ze van de band afgeschoven en was eerst gaan afrekenen, vóórdat ze de boel inpakte. De band zelf was leeg dus die schoof de nieuwe boodschappen natuurlijk door.

De vrouw kwam aanstuiven en zei boos: “U zag toch zeker wel, dat er boodschappen lagen? Even wachten kan óók, hoor!!”. Ze was kwáád! Ik probeerde haar duidelijk te maken, dat je aan de kant van de verhoogde scanner niet goed kan zien of er wat ligt, ook omdat je er niet op rekent als de band gewoon loopt en de kassa het doet. In het geval dat er iets op de band ligt staat er “bezet” op de kassa. Haar volgorde van handelen was gewoon verkeerd. Je pakt eerst in en rekent daarna af. Je houdt dan geen plek bezet en dat is wat socialer.

Nou, ík was de a-sociale met mijn gedram, zei ze. Ik heb haar heel relaxed haar spullen laten inpakken, want ik hóef helemaal niet te drammen. Ik heb alle tijd. Vooral voor opgewonden onrielekste vrouwen. Ach gossie, en haar jaar moet nog beginnen…….

We waren ’n beetje ongerust over mijn Australische zus. Ze woont in Queensland aan de Sunshine Coast, maar van die sunshine was de laatste tijd niet zoveel te merken. Nadat ik haar ’n mailtje had gestuurd beantwoordde ze dat gelukkig meteen met de mededeling, dat ze mazzel hadden gehad, wel heel veel regen hadden gehad en niet de weg op hadden gekund, maar dat het huis droog was gebleven. Dat is voor duizenden mensen daar niet het geval. Die zitten in opvangkampen, motels en allerlei andere locaties en weten niet hoe ze bij terugkeer hun huis of wat daarvan over is aan zullen treffen.

Achteraf vond ik het vreemd, dat het hier eigenlijk pas sinds een paar dagen tot het belangrijker nieuws wordt gerekend. Overstromingen die een oppervlak beslaan van Duitsland en Frankrijk samen! Een ramp van Bijbelse omvang, zegt de premier. Nou, dan is het zo. Mijn zus zegt, dat ’t komt doordat de Australiërs eerst zelf heel praktisch aan de slag gaan en niet afwachten waar een ander mee komt. “Zo zitten ze hier in elkaar”, zegt ze.”Er is veel gemeenschapszin en ook wel veel sociale controle. Maar je hebt niet speciaal ’n watersnood of een brand nodig om dingen snel georganiseerd te krijgen. Ook de overheid is best snel.”

Ik heb nu verder nog niks van haar gehoord, want ze hebben andere dingen aan hun hoofd daar en er is gewaarschuwd voor nog meer regen. Ik was blij met haar berichtje, hoor! Je zit toch niet naast de deur. Ik heb ze toch maar een happy newyear gewenst en eens nagedacht over wat erger is: ’n beetje sneeuwruimen, een trein die te laat is of een megawateroverlast die bakken modder en troep oplevert en waarvan het einde nog lang niet in zicht is. Hopelijk blíjft zus het droog houden………..

Even niets meer aan toe te voegen!