 |
Toen we gistermiddag zonder vrees de drempel van het stembureau waren gepasseerd had ik net gelezen dat een of andere wetenschapper had gezegd dat oudere mensen altijd gaan stemmen omdat ze de tijd van de stemplicht nog hebben gekend. Ze zitten dan nog in het stramien van ‘je moet stemmen’.
Wát een onzin, zeg! Alsof je, als je ouder bent, een nauwelijks nadenkend gewoontedier bent, die het kiezen uitsluitend ziet als een verplichting. Omdat het móet. Het moet namelijk helemaal niet. Het is een recht, maar als je alle hoop hebt laten varen, na veel nadenken en wikken en wegen, en je denkt daarna, dat je het helemaal niet meer ziet zitten én dat jouw stem daar toch niks meer aan kan veranderen, dan hoef je niet te gaan stemmen. Maar dan kun je ook maar beter meteen emigreren naar een onbewoond eiland of naar een land waar ze een dictator hebben, want recht van spreken heb je niet.
Je zou eigenlijk uit overtuiging moeten stemmen. Die wankelt bij mij al wel een poosje, maar de hoop dat ze er daar in Den Haag met z’n allen toch nog iets van terechtbrengen heb ik nog wel. De politiek zit sowieso ’n beetje vreemd in elkaar, met die gedoogsteun en zo. Ik vond het heel gek, dat dat kon. We hebben in ieder geval geen ‘gewone’ regering. Maar is het dat ooit? Bij elke club regeerders zit wel iets raars en goed voor iedereen doen ze het nooit.
Dus wij hebben maar weer gekozen voor de richting waarbij wij ons het best voelen. Ja, van oudsher dus. Van toen er nog stemplicht was. Onze zoon, die eerst van plan was om helemaal niet te gaan, heeft toch gestemd. Hij zei, dat ie ‘iene miene mutte’ had gedaan, maar wilde niet zeggen waar hij op uitgekomen was. Dat hoeft ie van ons ook niet, want wij zijn dan wel voor rood, maar we zijn hier in huis ook hartstikke liberaal en ruimdenkend, hoor……….