Moet je horen…….

Er loopt sinds gisteren een blije man rond. In ieder geval blijer dan ie al was. Wat is namelijk het geval? Mijn kloris had de laatste tijd wat last met z’n gehoor. Links wat meer dan rechts, maar als je ook al niks ziet is het toch lastig zoiets. Hij was z’n richtingluisteren ’n beetje kwijt. Stond ik in de gang en dacht hij dat ik in de keuken was. Dat is niet zo erg, want we wonen niet op Het Loo, maar gewoon vervelend.

Toen lazen we in de krant, dat Schoonenberg proefpersonen zocht voor het testen van een nieuw hoortoestel. En omdat hij toch al bij de KNO-arts was geweest en een audiogram had gehad, zelfs een MRI-onderzoek, alles uit de kast zogezegd, kon ie meteen komen. Hij moest eerst wennen aan het idee van een apparaat, maar vrijblijvend testen kon natuurlijk altijd.

Natuurlijk, dat zei de audicien ook eerlijk toen we kwamen, hopen ze dat je zo enthousiast bent, dat je het ook wilt kopen, maar in dit stadium vonden ze, omdat het net nieuw is, de ervaringen van de gebruiker belangrijker. Na de testperiode is er een interview en je moet ook een rapport maken waar je bevindingen in staan.

Het is een piepklein apparaatje, dat helemaal in je oor verdwijnt en met een heel dun doorzichtig draadje verbonden is aan een te programmeren dingetje dat achter je oorschelp verdwijnt. Vader J. heeft flinke oorflappen, die netjes tegen z’n hoofd zitten dus je ziet er helemaal niks van. Bovendien is ie hartstikke grijs dus dat doorzichtige draadje valt ook helemaal niet op.

Toen Yvonne, de audicien, e.e.a. had geïnstalleerd, begon kloris helemaal te stralen en kwam hij tot de ontdekking wat ie allemaal gemist had. Hij had z’n “hoog” weer terug, zei hij. Toen ze door de kamer liep om te controleren of hij hoorde waar ze zich bevond, leek het of hij haar zág, zo draaide z’n hoofd mee met het geluid.

We kregen instructie mee over het onderhoud, hij moest even tekenen voor de uitleen en over drie weken moet ie verslag komen uitbrengen over zijn bevindingen. We waren nauwelijks de winkel uit of hij wist al, dat hij ze zou houden. Nou, de televisie kan zachter, muziek wordt niét vervormd (daar was J. wel bang voor), we kunnen gezellig praten zonder ook maar iets te hoeven herhalen. Nu nog even uitvogelen hoeveel we zelf moeten bijdragen, want zowel Schoonenberg als de verzekering doet wel wat, maar we willen het toch wel precies weten. Ze heeft ’t ons zo’n beetje voorgerekend, maar toch. In dit geval is het wel: het kost wat, maar dan héb je ook wat. Je gehoor weer terug. Mooi toch…….?

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)