Het duurde verhipte lang, zeg, die opening van de Olympiade. En je moet wel ’n beetje van Engeland houden ook, want hun hele geschiedenis kwam voorbij. Wat betreft chauvinisme kun je trouwens ook nog wel wat leren van die lui, maar dat wisten wij al.

Het zat mooi in elkaar, hoor, technisch ook heel knap allemaal. Deed het begin wat folkloristisch aan, de jongelui kwamen later toch ook aardig aan hun trekken. Veel gedans, gerap, zelfs voor mij nog wel veel bekende muziek ook. Daar is met z’n allen toch heel wat aan rehearsals voor nodig geweest, maar zo te zien klopte het allemaal en had iedereen er plezier in.

Het filmpje van James Bond, die de queen kwam halen met ’n helicopter was ook leuk. Vooral die zogenaamde skydive van hare majesteit in haar roze jurk was prachtig verzonnen. Aan zoiets werkt ze toch maar mooi mee en dat zie ik onze Beatrix toch niet direct doen. Wij hebben ook geen James Bond natuurlijk. Verder zag Elizabeth er ’n beetje verveeld uit. Ze is natuurlijk ook al 86 en ’t werd een latertje voor haar en dan valt zo’n lange zit niet mee.

Maar goed, het circus is begonnen. Dat wás het al en dat vind ik wel gek eigenlijk. Er werd al van alles afgewerkt voordat de Spelen officieel waren begonnen. Wat heeft zo’n opening dan voor zin? Dan kun je net zo goed die Coubertin-verklaring even laten afraffelen, de vlaggetjes hijsen, ’n paar eden laten afleggen, de sporters een rondje laten lopen om zich voor te stellen, nou oké, de koningin er even bijhalen voor de chic, dan slapies doen en van start. Dat scheelt miljoenen. Ja, aan kosten maar ook inkomsten, dat snap ik ook wel.

Trouwens als we het over ouwe meuk hebben: had Paul McCartney, zelf ook niet meer zo top qua stem, vond ik dan, nou niet even wat anders kunnen uitzoeken dan dat “Hey Jude”, waarvan natuurlijk wel de hele wereld het refrein kent, dat je dan ook lekker kunt uitmelken. Maar zaten er eigenlijk ook Palestijnen bij die sporters…….?

Bij De Telegraaf werkt een redactrice die De Liefde heet. Mooie naam. En wat is die mevrouw van haar vak? Dichtbijredacteur. Ik had daar nog nooit van gehoord, van dat beroep. Een stadsverslaggever of zo, dat natuurlijk wel. Maar sowieso is De Liefde dichtbij natuurlijk ideaal, dat kan niet mooier. Maar waar ik nou zo benieuwd naar ben is hoe de ‘ver weg-redacteur’ heet…….

Laatst vertelde ik dat ik ondanks mijn leeftijd geen enkele moeite had met parkeergarages. Ik ben d’r niet bang voor, bedoel ik, en best wel een handige gebruiker. Behalve gisteren even niet. Ik zag, na even rondrijden, want het was bij de Oranjerie, het winkelcentrum waarheen iedereen vlucht als het regent, hartstikke druk, een vrije plek. Wilde daar snel indraaien, nam de bocht te kort en kwam tot de ontdekking dat ik de ernaast staande auto had geraakt. Stom.

Natuurlijk weer geen pen en papier bij me, zodat ik naar het hokje van de beheerder ging, uitlegde wat me was gebeurd en vroeg of hij even ’n papiertje voor me had met een pen, zodat ik een briefje onder de ruitenwisser van de buurauto kon schuiven. Dat bleek hij erg netjes van mij te vinden. En ook een chauffeur, die wat kwam afleveren bij de parkeergarageman, vond het een nette actie. “Dat doen er niet veel, mevrouw” zei hij “de meeste mensen rijden gewoon zo weg.” Toen kwamen er allemaal verhalen van wat de mannen zelf allemaal was overkomen op dat gebied.

Ik kan me daar weinig bij voorstellen, moet ik zeggen. Ik vind mijn handelwijze normaal. Je bent verzekerd, brengt iemand schade toe en hebt dat dan te regelen. De man van de mevrouw van wie de auto was en die ons naar aanleiding van het vermelde telefoonnummer belde vond het ook al zo supernetjes. Vanmiddag kwam mevrouw zelf even langs om samen met mij het schadeformulier in te vullen. Heel geciviliceerd deden we dat.

Ze gaat morgen op vakantie en was druk met het inpakken van de caravan, dus het was allemaal zo gebeurd. Nu regelen de verzekeringsjongens het maar verder voor ons. En wat is daar nou allemaal voor bijzonders aan? Niks toch…..?

Dat heb ik nou altijd als ik op vakantie ben geweest: dat ik het huis wil veranderen. Geen verbouwingen of zo, daar heb je geld voor nodig, maar gewoon een beetje rommelen met dingen die we al hebben. Dat kost alleen maar energie en ’n beetje fantasie. Van het een heb ik wat meer dan van het andere, maar dat mag op mijn leeftijd. Het komt ook door het weer, hoor. Daar raak je van ‘naar binnen gericht’.

Onze oudste dochter is gistermorgen met man en kinderen naar Turkije vertrokken. Onze oudste zoon heeft de familie in hun eigen auto naar Schiphol gebracht. Daar moest ie behoorlijk vroeg z’n bed voor uit, maar dat vond hij niet erg. Maar die luitjes zijn dus lekker naar de zon. Nou is dat het soort zon, dat voor mij een pietsie teveel is, hoor. Dat trekt mij niet zo. Ik ben gewoon een moeilijk mens, dat wel zon wil, maar dan met een gewone draaglijke temperatuur d’r bij. Dat is daar niet aan de orde, maar ze hebben parasols in Turkije.

Net regende het weer pijpenstelen, maar nu schijnt de zon weer ’n beetje. Ze gaan trouwens zaterdag in Amsterdam een protestmars houden tegen het slechte weer. Dat ze daar een beetje gek waren, wist ik al, ik kom er tenslotte zelf vandaan, maar dit is toch wel de limit. Ze gaan handtekeningen aanbieden aan Piet Paulusma en De Bilt aansprakelijk stellen voor de slechte voorspellingen.

Ik vond het altijd wel een rustig idee, dat het weer nou es iets is, waar geen knopje voor is om het te regelen. Zolang ze dat niet hebben uitgevonden scheelt dat toch weer ’n paar oorlogen, nietwaar? Nou ja, we blijven maar optimistisch en dan meteen ook maar voor de verstandelijke vermogens van de ‘verzinners’ van die protestmars. Ik las, dat er iemand was, die óók een protestmars wou organiseren, maar dan tegen ‘het gezeik over het slechte weer’. Ik betuig mijn adhesie…….

In Engeland, waar we de afgelopen week waren, regende het dus die cats and dogs en niet zo zuinig ook. Het was op z’n Hollands gezegd klotenweer. Het is maar net hoe je het noemt, want het is hetzelfde, maar in het Engels klinkt het wat poëtischer. Het regent katten en honden klinkt trouwens voor geen meter, want dat gelooft geen mens. Nou ja, ik moet ook weer niet overdrijven, want we hebben ook een paar best wel aardige dagen gehad zodra je je naar de noordelijke kant van Devon begaf, richting de kust, want daar scheen de zon.

The views waren uiteraard prachtig overal, groen en nat en waar de wolken laag hingen ook mistig, zodat het geen ‘vergezicht’ werd. Er waren wegen waar in de berm borden stonden met “flood” erop en aquaplaning was er ook nogal eens. Ik had trouwens erg te doen met al die kletsnatte schapen om ons heen, maar die schijnen het gras mét een sausje net zo lekker te vinden.

Nou ja, het was jammer van het weer, maar dat het thuis in Apeldoorn niet beter was, was op zich wel troostrijk. Op het moment, dat ik dit schrijf, laat in de zondagmiddag, schijnt hier bijzonder vrolijk de zon en dat is dan wel weer een aardig welkom thuis. De tuinman was ondertussen ook nog geweest en die had de heg geschoren, dus die is weer netjes.

We hebben in Engeland nogal eens steedse winkelcentra opgezocht, iets dat niet zo erg aan mij besteed is en wat we anders wat minder doen, maar je blijft er wat droger bij. Shoppen dus en mensen kijken in plaats van schapen en wilde paarden op Exmoor. Wat we ook nog wel gedaan hebben, hoor.

De sportprogramma’s op de tv zijn in Engeland wel vrolijk door de successen van de Britse wielrenners en de Olympics natuurlijk, die met rasse schreden naderbij komen. We reden op de terugweg trouwens doordat de bewegwijzering nogal hectisch is rond Londen, een stuk door de South East van die stad. Dat duurde zo’n anderhalf uur door de files.

Maar de jongens die bij ons waren kunnen op school vertellen dat ze over de Olympic Lane gereden hebben. Dat is de rijbaan door de stad die ze vrij hebben gehouden voor al het Olympische verkeer. Daar mogen gewone mensen dan niet rijden. Als het nu al zo’n zootje is kun je je wel zo ongeveer voorstellen hoe het is als dat hele circus er ook nog eens bij komt. Als ik een Londenaar was zou ik thuisblijven of gaan lopen en alles lekker op de tv bekijken.

Maar het leeft wel hoor en er zijn high hopes voor de Britten die meedoen met de Spelen. Veel auto’s met een sticker op de achterruit “British and I’m proud of it!”. Logisch misschien als zoiets in je eigen land georganiseerd wordt, maar ik zie hier toch weinig mensen een sticker met “Trots op Nederland” op hun achterruit plakken, dacht ik zo maar.
Ze komen trouwens heel veel beveiligers tekort en daarom zijn er 3.500 militairen stand by om politie en de beroepsbeveiligers aan te vullen, terwijl er van alles startklaar is qua helicopters en zo. Ik zag al een heel vredelievende foto van een scherpschutter, die aan het oefenen was.

Het schijnt dat het Olympisch Parc, waar naar ik aanneem getraind moet worden, nog niet klaar is. Tegenslag door het weer. Het mag wel snel gaan zomeren, want anders wordt dit een historisch Olympisch toernooi. Het natste ooit. Maar ze maken zich nooit zo druk, hoor, die Britten. Keep calm and carry on is de leus.

We waren ook op tijd bij de boot ondanks het oponthoud. Maar de volgende keer gaan we vliegen en huren dan daar een auto. Dat linkse stuur? Ach, ze doen het hier allemaal zo dus er is niks aan en je hoeft niet zo te gluren als wanneer je de hoek om moet met je continentale auto……