Cats and dogs……

In Engeland, waar we de afgelopen week waren, regende het dus die cats and dogs en niet zo zuinig ook. Het was op z’n Hollands gezegd klotenweer. Het is maar net hoe je het noemt, want het is hetzelfde, maar in het Engels klinkt het wat poëtischer. Het regent katten en honden klinkt trouwens voor geen meter, want dat gelooft geen mens. Nou ja, ik moet ook weer niet overdrijven, want we hebben ook een paar best wel aardige dagen gehad zodra je je naar de noordelijke kant van Devon begaf, richting de kust, want daar scheen de zon.

The views waren uiteraard prachtig overal, groen en nat en waar de wolken laag hingen ook mistig, zodat het geen ‘vergezicht’ werd. Er waren wegen waar in de berm borden stonden met “flood” erop en aquaplaning was er ook nogal eens. Ik had trouwens erg te doen met al die kletsnatte schapen om ons heen, maar die schijnen het gras mét een sausje net zo lekker te vinden.

Nou ja, het was jammer van het weer, maar dat het thuis in Apeldoorn niet beter was, was op zich wel troostrijk. Op het moment, dat ik dit schrijf, laat in de zondagmiddag, schijnt hier bijzonder vrolijk de zon en dat is dan wel weer een aardig welkom thuis. De tuinman was ondertussen ook nog geweest en die had de heg geschoren, dus die is weer netjes.

We hebben in Engeland nogal eens steedse winkelcentra opgezocht, iets dat niet zo erg aan mij besteed is en wat we anders wat minder doen, maar je blijft er wat droger bij. Shoppen dus en mensen kijken in plaats van schapen en wilde paarden op Exmoor. Wat we ook nog wel gedaan hebben, hoor.

De sportprogramma’s op de tv zijn in Engeland wel vrolijk door de successen van de Britse wielrenners en de Olympics natuurlijk, die met rasse schreden naderbij komen. We reden op de terugweg trouwens doordat de bewegwijzering nogal hectisch is rond Londen, een stuk door de South East van die stad. Dat duurde zo’n anderhalf uur door de files.

Maar de jongens die bij ons waren kunnen op school vertellen dat ze over de Olympic Lane gereden hebben. Dat is de rijbaan door de stad die ze vrij hebben gehouden voor al het Olympische verkeer. Daar mogen gewone mensen dan niet rijden. Als het nu al zo’n zootje is kun je je wel zo ongeveer voorstellen hoe het is als dat hele circus er ook nog eens bij komt. Als ik een Londenaar was zou ik thuisblijven of gaan lopen en alles lekker op de tv bekijken.

Maar het leeft wel hoor en er zijn high hopes voor de Britten die meedoen met de Spelen. Veel auto’s met een sticker op de achterruit “British and I’m proud of it!”. Logisch misschien als zoiets in je eigen land georganiseerd wordt, maar ik zie hier toch weinig mensen een sticker met “Trots op Nederland” op hun achterruit plakken, dacht ik zo maar.
Ze komen trouwens heel veel beveiligers tekort en daarom zijn er 3.500 militairen stand by om politie en de beroepsbeveiligers aan te vullen, terwijl er van alles startklaar is qua helicopters en zo. Ik zag al een heel vredelievende foto van een scherpschutter, die aan het oefenen was.

Het schijnt dat het Olympisch Parc, waar naar ik aanneem getraind moet worden, nog niet klaar is. Tegenslag door het weer. Het mag wel snel gaan zomeren, want anders wordt dit een historisch Olympisch toernooi. Het natste ooit. Maar ze maken zich nooit zo druk, hoor, die Britten. Keep calm and carry on is de leus.

We waren ook op tijd bij de boot ondanks het oponthoud. Maar de volgende keer gaan we vliegen en huren dan daar een auto. Dat linkse stuur? Ach, ze doen het hier allemaal zo dus er is niks aan en je hoeft niet zo te gluren als wanneer je de hoek om moet met je continentale auto……