Luxe-flex…..

Als het kerst-en nieuwjaarsgedoe voorbij is behoor je opruimerig te worden en schoonmakerig. Nou ja, ik heb de boom weer ontdaan van z’n spullen en kwam daarbij nog een niet ontdekt chocoladekransje tegen. Als troost. Het Dickensachtige kerstdorpje is weer in z’n doos beland en het is dat de muur nog behangen is met alle ontvangen kerstkaarten en dat we van de organisatie, waar mijn kloris als vrijwilliger aan verbonden is, een prachtige amaryllis hebben gekregen, een mooie rooie, anders was het hier maar een kale boel. Maar ik heb gestofzuigd en het lijkt weer schoon.

En dan die 10 graden Celsius buiten! Daar klopt toch ook helemaal niks van? Wat zijn dat voor winters, zeg? Je ziet geen kind buiten spelen. Zitten natuurlijk allemaal achter de computer. Geen wintersport, zoals vorig jaar. Sorry, jongens, het is crisis. Gelukkig bestaat er nog een clubje van 100 allerrijksten, die met elkaar 1,9 biljoen ( als ik het goed heb, hoor, boven de drie nullen heb ik er niet zoveel verstand van) bezitten en van die 100 zijn er maar 16 een pietsie armer geworden dit jaar.

Als ik zoiets lees, moet ik diep zuchten. Ten eerste: wat zou je niet allemaal tot stand kunnen brengen met al die poen, maar ten tweede omdat het in ons geval niet allemaal even ruim geregeld is, maar dat ik me daar op geen enkel moment druk over hoef te maken als ik dat niet wil. Van opluchting dus. Ons huis is warm, geen kunst met die tien graden boven nul, en we gaan straks even wat boodschapjes doen. Een luxe leven eigenlijk…..