Onze buurman, die al ’n aardige leeftijd bereikte, is bezig die te verlengen door de aanschaf van een pacemaker. Die is ‘m in het ziekenhuis aangemeten door een dokter die d’r verstand van heeft en naar wat we van onze buurvriend horen is het wennen. Hij is nog gauw vermoeid, dat is ook wennen, maar verder bevalt ’t goed. Hij zet heel verstandig in zijn energieverbruik de tering naar de nering. Als je 86 bent mag dat.
Toen bedacht ik me: wat zou het eigenlijk prachtig zijn als je bij mensen peacemakers zou kunnen inbrengen! Want ik vind het maar een rommelig zooitje de laatste tijd. Waar dat allemaal op moet uitlopen, je vraagt het je af. Men schiet elkaar maar overhoop en bij gebrek aan een vuurwapen schijn je met een mes ook een heel eind te komen. Zóveel agressie overal. En niet alleen óver de grens….
Hier niet zover vandaan, in Loenen (Vel.) (dat ‘Vel.’ moest je er in het postcodeloze tijdperk altijd achter zetten, anders kwam je brief ergens richting Randstad terecht en wie wil dát nou?) zijn Leidse studenten aan de gang om een erebegraafplaats op te knappen. Als project in hun kennismakingsweek.
De gedenkstenen worden gepoetst en hersteld, de paden en struiken weer netjes gemaakt en ze vinden het nog mooi werk ook. Ze stappen elke morgen om 8 uur in de bus en om 4 uur ’s middags gaan ze weer richting Leiden. De Oorlogsgravenstichting is erg blij met de hulp. Er liggen 4000 oorlogsslachtoffers in Loenen en er zijn nog veel meer erevelden, verspreid over ons land.
Dus oorlog is al heel lang niks nieuws. En het grootschalig voor elkaar opkomen is er wel af. Ik denk daar beslist te simpel over. Gelukkig zijn er overal mensen, die in alle talen grootschalig kunnen uitleggen aan simpele zielen dat een Wereldoorlog niet meer kan, want handelsbelangen mogen natuurlijk geen extra roet in eten gooien. Als er eten is dan. Maar als je optelt wat er overal speelt en waarvan je door de moderne communicatie tot op de minuut kunt volgen hoe een en ander verloopt, vind ik dat al die oorlogen bij elkaar de naam Wereldoorlog wel zouden verdienen. Ik ben niet vrolijk.
Maar voorlopig hoop ik vurig dat die poetsende jonge mensen met hun mooie initiatief daar in Loenen(Vel.) ’n beetje peace opdoen voor de rest van hun leven…..