Onze reis naar het Europees Parlement in Brussel had nog een aardige bijzonderheid. We reden er namelijk naar toe in de spelersbus van voetbalclub Go Ahead Eagles uit Deventer! Ze hadden hem zelf niet nodig omdat NAC, waar ze woensdagavond tegen moesten spelen, ’n uitwedstrijd had en dus naar Deventer kwam. Leuk, hè? Onderweg zal door automobilisten wel es gedacht zijn, dat de leeftijd van de profvoetballers toch wel érg hoog wordt tegenwoordig, maar daar hadden wij geen last van. We zaten eredivisie-comfortabel op stoelen in de clubkleuren. Alleen kun je wel merken, dat er door de spelers niet meer geklaverjast wordt onderweg, want het tafeltje waaraan wij zaten met onze klaverjasmaten van thuis was eigenlijk veel te klein.
Wat die bus betreft: hij werd bij ons hotel in Brussel uitgebreid gefotografeerd door een stel Ieren. Die kenden de Eagles kennelijk. Ach ja, wereldberoemd natuurlijk. Toen we terugkwamen in Deventer durfde de chauffeur, die ons afzette bij het Chinese restaurant, vlak bij het station, waar we ter afsluiting met elkaar zouden gaan eten, de bus daar niet te parkeren. Vanwege de NAC-supporters die er vanuit het station ongetwijfeld langs zouden komen en ze hebben ‘m bij Go Ahead Eagles nog niet zo lang, die bus. Maar hij kreeg een Chinese maaltijd mee naar huis, want de bus zette hij meteen op stal.
We hebben een hele gezellige, informatieve en interessante ontvangst gehad in Brussel. We moesten vanwege de veiligheid even door de scan, maar er werken aardige mensen, we kregen heerlijk te eten en de gebouwen zijn prachtig. Véél vlaggen overal, maar dat is logisch, zou Cruijff zeggen. Volgens het Nederlandse EP-lid Kartika Liotard, onze gastvrouw, zij is van Verenigd Links, zo heet de groep parlementariërs waartoe zij behoort , is het eten in het bezoekersrestaurant veel lekkerder dan in de parlementskantine. Maar dat hoort natuurlijk ook zo, vind je niet?
Bezoekers, daar waren er erg veel van. Heel veel studentengroepen, we hoorden nogal wat verschillende talen, ook al zo logisch. Kartika heeft diverse assistenten van wie er een Portugees is, een Grieks en Hollandse Thomas uit Maastricht. Die is zelfs nog als deskundige met ons meegelopen naar een bierwinkel met 400 verschillende soorten. Maar we zaten in een strak tijdschema dus dat kon niet al te uitgebreid. Engels spreken ze gelukkig allemaal.
Ingelicht over de werking van het Parlement werden we door een Nederlandse voorlichter, die zich voorstelde als Olaf Snijder, zich verontschuldigde elke keer als ie een plaatje toonde op een groot scherm, tja, zo’n verhaal wordt lastig als je blinden en slechtzienden in je publiek hebt zitten. Maar hij lardeerde zijn uitleg met veel humor en de nodige relativerende speldenprikken over het functioneren van e.e.a. en dat klonk wel lekker Hollands! Ieder land heeft z’n eigen belangen en voordat je dat allemaal op een rijtje hebt. Ze zitten daar plenair met 766 man. Gelukkig vergaderen ze dan weer in kleiner verband in commissies over een bepaald onderwerp. Als het uiteindelijk bij de ministers van de lidstaten belandt nemen die er een beslissing over. Of niet, dat kan ook. We weten nu wel hoe het werkt daar. Iemand zei: “Als ik deze voorlichting in Nederland had gehad, had ik meer begrip voor Europa gekregen.” En Kartika werkt hard, is een idealistisch mens, die staat voor haar idealen. Als je wilt weten welke en hoeveel dat er zijn: www.kartikaliotard.eu . Ze stelt zich niet meer beschikbaar voor het EP na de verkiezingen en vervelend is, dat haar assistenten dan ook hun baan kwijt zijn. Het lijkt wel een voetbaltrainer.
We aten ’s avonds met haar in Ukkel, u wel bekend van het weer in België. In Restaurant “Au Vieux Spijtigen Duivel”. Echt Belgisch, hè, zo’n naam half Frans, half Nederlands. Zo krijg je met niemand ruzie. Aan de maaltijd was niets spijtig en aan de gezelligheid in dit oude pandje ook niet. Van hier naar het hotel ging weer met de bus en alles was perfect geregeld. Fijne kamer in Best Western County House Hotel in Ukkel. En na het uitgebreide ontbijtbuffet de volgende morgen zette de chauffeur ons af in het centrum van Brussel, waarna we een rondleiding kregen als echte toeristen, met als gids de Engels sprekende Marokkaanse vriend van Kartika, Jaafar, die heel veel wist te vertellen over de mooie gebouwen, kerken en in ruime mate aanwezige beelden en monumenten. Ze kunnen er wat van in Brussel en Jaafar houdt veel van de stad, dat was duidelijk.
Via het onvermijdelijke Manneken Pis ( ik weet nu dat er een ‘n’ moet achter manneke en ik vind zijn ‘straaltje’ niet om over naar huis te schrijven, maar misschien moet ie ook bezuinigen) en de Grote Markt met zijn indrukwekkende gebouwen, wist hij ook waar een oud bierlokaal was, waar inderdaad heel wat bier op de kaart stond, maar gelukkig ook wijn en koffie. Daar namen we afscheid van Kartika met haar Portugese assistente, want ze moest terug naar het Parlement om 1500 x (écht waar!) haar hand op te steken bij een stemming. Er moest zo het een en ander doorheen gejast worden kennelijk. Je hoeft daarna niet meer naar de sportschool, dat scheelt. We hebben haar met gezang bedankt voor haar geweldige ontvangst, er hebben zich heel wat mensen moeten inzetten voor onze speciale groep.
Dat Brussel een mooie stad is, zeker met mooi weer, dat ik van mijn leven nog nooit zoveel gillende politie- en ambulancesirenes heb gehoord als daar, dat er vreselijk hard wordt gereden, dat we nog langs het paleis van Laken zijn gereden en dat ze thuis waren, want de vlag wapperde op ’t dak, dat het groen en de bloesem
…..dat was ‘m dan…..
daar nog verder waren uitgelopen dan hier en dat het berengezellig was, zonder één enkele wanklank, dat wou ik nog maar even zeggen.
Nu zijn we weer thuis in rustig Apeldoorn. De provinciaaltjes zijn op Europatoer geweest……
