Rouwbeklag…..

We kregen net een telefoontje van mijn zus, waarom we niet bij de begrafenis van onze tante, de jongste zus van mijn vader, waren geweest. Zij was nog in de condoleanceruimte van de begraafplaats samen met de neef van wie ze dus net zijn moeder hadden begraven. Ze vroegen zich af of er iets met ons was, want natuurlijk werden we bij de plechtigheid verwacht.

We zouden er ook zéker geweest zijn als we een rouwkaart hadden gekregen. We wisten van het overlijden door een mailtje van onze nicht uit Amsterdam, maar door het uitblijven van de kaart dachten we dat neef er misschien een besloten uitvaart van wilde maken. Wel vervelend natuurlijk, want ze was onze laatste volbloed tante en we waren er graag bij geweest. Vanmorgen hadden we het er nog over.

De rouwkaart is wél verstuurd, zei onze neef, maar dus niet aangekomen bij ons. Adres goed, op tijd verstuurd, mijn zus had ‘m maandag al, vertelde ze. Maar tante is dus al begraven en er is niks meer aan te doen. Ik vind het heel akelig en ben er een beetje ontdaan van. Er zijn dingen in het leven en in de dood nog meer, die je niet meer over kunt doen. Ik hoop dat ze een mooi afscheid heeft gehad.

We gaan wel een klacht indienen bij de post, even uitzoeken waar dat dan moet. Ik heb zoiets gelukkig nog nooit eerder bij de hand gehad. Want het is een heel naar gevoel. Je wilt iemand toch de laatste eer bewijzen. En wáár is onze kaart? Een rouwkaart zie je toch ook als bezorger niet over het hoofd? Excuus aan onze familie en neef Cees in het bijzonder. Het was niet zo bedoeld…..

……….

*** En nou hoor ik, dat tante zelfs al is gecremeerd. Dat is nog definitiever dan begraven…..