Het hoekje om…..

In onze straat is nogal eens te zien dat kinderen van de basisschool bezig zijn om hun verkeersexamen af te leggen. Of ze zijn met de meester of juf aan het oefenen daarvoor. Ze hebben oranje hesjes aan en zitten heel geconcentreerd op hun fiets, want het behalen van je verkeersdiploma is een serieuze zaak. Je leven kan er vanaf hangen. Als je zo’n jaar of 10 bent weet je dus hoe je veilig moet fietsen. Je hand uitsteken als je de hoek omgaat bijvoorbeeld. Ik zie ze dat op zo’n moment dan ook keurig doen, want bij ons voor de deur is het eind van de straat. Het wordt ze goed geleerd, daar kun je van op aan.

Maar het beklijft niet, hè? Dat keurige gedrag. Vandaag zie ik ze voorbij sjezen met z’n vieren op ’n rij, over de stoep bochtjes afsnijden, en handen uitsteken als ze de hoek omgaan? Die hebben ze voor heel andere dingen nodig. Ze zijn aan het eind van hun schooldag ook gezellig luidruchtig, hoor, die middelbare scholieren en dat vind ik dan ook wel weer leuk. Onze straat is nou ook niet zo onoverzichtelijk dat er veel zou kunnen gebeuren, maar het is wel een heel verschil met die oranje hesjes van destijds. En dat verkeersdiploma heeft hun moeder nog wel ergens.

Maar wat het tegenwoordig toch is, overal? We hebben er wel tién door rood zien rijden vandaag en dan geen fietsers, hoewel die dat ook wel doen als het zo uitkomt, maar volwassen automobilisten! En wat ik nog erger vind eigenlijk: er wordt bijna geen richting meer aangegeven. Ben je gek: ze zien wel waar ik heen wil! O, verkeerde baan, nou dan wissel ik toch even. Uitkijken? Kijk zelf uit! Dat moet iedereen dan maar doen, hè?

Het ging vanmiddag nog nét goed toen uit een zijstraat een vrachtauto van een diepvriesboer zonder aanwijzing zó de voorrangsweg opreed voor onze auto langs. Op de achterdeur van die wagen stond: “Ik zoek een collega!” Bel: en dan het telefoonnummer van die zaak. We zeiden allebei tegelijk: “En dan graag één die wél richting aangeeft…..!”

…..en ze léren het heus wel, hoor…..!