Zo voel ik me ’n beetje. Nadat de echo van mijn schouder werd gemaakt, een paar dagen na de foto, waarop geen breuk te zien was en alleen een beetje slijtage, bleek dat ik een scheur heb in een schouderpees. Dat beperkt een mens enorm in het gebruik van een arm. Dat heb ik dus. Ik kan er wel wát mee, mijn vingers doen het uitstekend, maar verder is het lastig en pijnlijk als het je rechterarm is en je rechts bent. Verder aardig links, maar dat terzijde. Ik leg met mijn linkerhand mijn rechter op het toetsenbord. Zie hier het resultaat.
Het had geopereerd kunnen worden, maar de dokter zei dat het, gezien mijn leeftijd, handiger was om het via fysiotherapie aan te pakken. Dat gaat dus gebeuren en ik kijk er niet naar uit. Bovendien heb ik als kers op de taart een ontstoken linkerwijsvinger die klopt, veegt en zuigt. Daar heb ik antibiotica voor gekregen, de kuur is bijna voorbij en het schiet geen meter op. Zeer pijnlijk. Een paar keer per dag in de ouderwetse soda, maar nee. Dus daar moet ik ook weer achteraan. Vervelend, vervelend. Maar goed, vergeleken met wat andere mensen overkomt is dit natuurlijk peanuts. Maar wel míjn peanuts! Nou, genoeg gezeurd.
Leuke sport gezien! En veel succes ook nog. Max natuurlijk, Tom in de Tour, en Dafne en Churandy en hun collega’s, de meerkampster Vetter niet te vergeten. Prachtig allemaal. Dat ze fitter zijn dan ik neem ik niemand kwalijk. En dan Portugal natuurlijk! Frankrijk in rouw, jammer maar helaas. Ik was eigenlijk voor niemand, dat ben ik meestal nooit als Nederland er niet bij is. Maar Ronaldo, aan wie ik een beetje ’n hekel had, heeft wel veel goed gemaakt bij mij. Ik vond het ongans zielig dat ie moest afhaken en horizontaal het veld verliet. Verticaal stond hij zich later wel naast de coach uit te leven. Toen vond ik ‘m alleen niet meer zo zielig. Alleen mezelf een beetje. Over hulp en medeleven van mijn huisgenoten en familie heb ik absoluut niet te klagen. Ze dragen me op handen. Niet letterlijk natuurlijk, dat hoeft nou ook weer niet…..
Irene
juli 14, 2016 at 10:54pmHopen op snel herstel dan maar. Die zal ik onthouden’wel mijn peanuts’, Mijn duim klopt en zuigt ook, beschadigd bij het spjtten, en inderdaad het is de derde.wereldoorlog niet maar toch knap lastig in het dagelijks leven. Hou je taai.
Els
juli 16, 2016 at 3:12pmInsgelijks!