Mooie uitdrukking. Slaat op wat je hóópt dat er zal gebeuren. Nou, dan weet ik wel zo het een en ander. Mensen kopen loten van allerlei soorten: van kras-,staats-, postcode- tot aan lootjes van de voetbalclub en dat allemaal in de hoop er iets aan over te houden en liefst veel.
Dat is de simpelste vorm van wishful thinking.
Afgelopen zaterdag stond er in ons winkelcentrum een mannenkoor te zingen (gemiddelde leeftijd: grijze pensionado’s, niks mis mee, want ze waren goed bij stem!). Allemaal in rood kersttenue met kerstmuts op de al dan niet aanwezige grijze lokken. Ik doe wat vervelend, maar het zag er best erg leuk uit, hoor. (Telefoon weer eens thuis gelaten, dus geen foto kunnen maken.) Er omheen liep de meest grijze, namelijk een kerstman, lootjes uit te delen aan het publiek. “Blijven staan”, zei hij “want we hebben leuke prijzen.” Het was dus een soort klantenbinding.
Ondertussen namen ze met z’n allen veel plaats in op het niet zo heel grote middenplein, want ze hadden ook allemaal een standaardmicrofoon voor zich staan en een geluidsman met z’n spullen en dat kost plek. Met een grote Jumbosupermarkt, waar mensen gewoon hun weekendboodschappen liepen te doen, was dat lastig. Vooral mensen aan wie je duidelijk kon zien dat ze niks met dat kerstgedoe hadden liepen dwars door de voorstelling heen met hun volgepakte boodschappentassen. Ik nam het ze niet kwalijk, want er was eigenlijk geen doorkomen aan.
De kerstman drukte ons ook een lootje in handen (nummertje 634) en de mannen gooiden er nog een ‘Winterwonderland’van Manke Nelis tegenaan. Zicht op die niet te versmaden prijzen hadden we niet, of het de moeite was ook niet, dus hebben we ons door de mensenmassa heen gewerkt en zijn via de buitenkant van het winkelcentrum weer naar huis gegaan. Manke Nelis is ook ons type niet zo. We hoefden eigenlijk alleen de kerstkaarten maar even weg te brengen en dat was gebeurd.
Nee, ik heb een heel andere manier van wishful thinking. Of dat helpt weet ik niet, maar ja. Nou, waar zal ik es beginnen? Vrede in het Midden Oosten, geen mensen en vooral kinderen meer die écht honger hebben, niet zoals wij wel es ‘trek’, kiesmannen die Trump de das om doen, grote commerciële bedrijven, die hun winst schenken aan goede doelen, handelsbelangen die bepaald worden door mensen die verder kijken dan hun eigen portemonnee, vrouwen die worden beoordeeld op hun kunde en kennis en nergens anders op, sowieso miss-verkiezingen afschaffen. Ik hou maar op, want het heeft geen zin, dit gejeuzel. Er is teveel te wensen. Word ik alleen maar kriebelig van. Dat is bepaald geen kerstgevoel.
Ik ga even wat boodschapjes doen en dan de kaarsjes aansteken. Voor vrede in huis. We waren alledrie ziek de afgelopen week, maar dat is aardig over en dat is fijn. Ik ga maar verder met mijn wishful thinking. Voor iedereen…..
…..ja, vertel mij wat…..