Eertijds…..

Weet je, wat ik wel eens jammer vind voor mijn jongere broer en mijn jongere zussen? Dat zij niet de tijd hebben meegemaakt, dat onze oúders nog jong waren. Onze vader was de tweede man van mijn moeder, ik had een oudere halfbroer, maar was van het nieuwe gezin dus de eerstgeborene. Ik kan me heel veel herinneren uit mijn kleutertijd. Eigenlijk alleen maar leuke dingen natuurlijk, als je het amandeltjes knippen niet meerekent.

Het was nog voor de oorlog, er werd veel muziek gemaakt in ons huis, onze ouders waren actief voor allerlei dingen, die te maken hadden met het ‘Instituut voor Arbeidersontwikkeling’, ze waren Esperantisten. Daar waren ze maar druk mee. En zelfs aan de tijd gedurende de bezetting heb ik geen herinneringen, die mijn kinderziel hebben beschadigd. Hoewel ik wel weet heb van vrienden van mijn ouders, die plotseling weg waren omdat ze moesten onderduiken of zo. Daar werd in mijn bijzijn niet over gepraat. Eigenlijk ging alles zo’n beetje gewoon door. Andere zaken werden, denk ik, belangrijker. Hoe je aan eten kwam bijvoorbeeld. Alles ging op de bon.

Maar die vrij onbezorgde kindertijd die ik wel meemaakte en mijn broer en zusjes niet, omdat ze er gewoon nog niet waren, tja, dat is gek eigenlijk. We woonden in Amsterdam, die grote stad, waarvan ik toen zong dat ie gebouwd was op palen. Zouden ze die bij de Noord-Zuidlijn eigenlijk nog zijn tegengekomen…..?

…..alleen onder het paleis op de Dam zitten al 13657 palen, kun je nagaan…..