Busje komt zo…..

Omdat hij niet wil dat onze zoon elke keer de klos is als hij of wij ergens heen gebracht moet(en) worden, nu ik zelf geen auto meer rijd, heeft mijn kloris een PlusOV-pas aangevraagd bij de gemeente. Die is hem probleemloos toegewezen en hij mag zelfs een sociaal begeleider meenemen op zijn tripjes. Dat ik vaak die SB zal zijn is logisch en een aardige bijkomstigheid. Maar dat kan natuurlijk ook iemand anders zijn. Het is ruimhartig geregeld in Apeldoorn, vinden wij. Je moet er wel even blind voor zijn, maar daar is de pashouder inmiddels wel aan gewend. De financiën worden automatisch afgerekend via een machtiging. Geen gedoe met geld in de bus. En kloris kan in principe ook alleen op pad als het zo uitkomt. Dan helpt de chauffeur hem van deur tot deur.

Deze week maakten we voor het eerst gebruik van deze regionale taxi. We moesten naar Vaassen, dat binnen de afgesproken kilometerafstand ligt. Je moet (uiteraard, vind ik) klaarstaan als de chauffeur komt voorrijden. Hij belt je van tevoren dat ie er binnen drie minuten is. Ruim voldoende tijd om je jas aan te trekken. Er kunnen 6 tot 8 mensen in zo’n busje dus je moet er op rekenen dat er meer mensen opgehaald moeten worden of weggebracht als ze er al in zitten. Het moet natuurlijk zo efficiënt mogelijk. Het moment van voorrijden kan een kwartier vóór de afgesproken tijd zijn of een kwartier daarna, maar bij ons was ie precies op tijd. Meer dan een halfuur tijdsverschil op je afspraak wordt het nooit. Ziekenhuisafspraken zullen zelfs nog zorgvuldiger zijn, denk ik.

Hij moest eerst nog iemand ophalen bij het zwembad van Groot Schuylenburg, een instelling waar mensen wonen met een verstandelijke beperking. Er stapte een vrouwtje in dat vertelde dat ze heerlijk “vrij” had gezwommen, want de les ging niet door. Ze woonde in een instelling in Vaassen omdat ze al ‘zelfstandig’ was en vervolgens noemde ze álle paviljoens waar ze in Apeldoorn had gewoond op Groot Schuylenburg. Allemaal mooie bomennamen, die paviljoens. Maar je leert er dus “zelfstandig” worden en daar was ze duidelijk trots op. Het was leuk praten met haar. Zij deed dat op luide toon! Zij werd het eerst weggebracht, waarna wij bij ons klaverjasadres werden afgeleverd. Ideaal, hoor, en je beleeft nog es wat onderweg. De chauffeur zei, dat ’t voor hem niet altijd meeviel, maar hij deed het werk beroepsmatig al 16 jaar met veel plezier en had veel vaste klanten natuurlijk.

Wij werden om half één ’s nachts opgehaald en zeg nou zelf, dat is een mooie tijd voor klaverjassers en cryptogrammers. En je ligt op tijd in bed en de chauffeur ook, want we waren z’n laatste klanten. Hij wenste ons dan ook hartelijk en sociaal ‘welterusten’. Het is goed bevallen, dat busje…..

…..van deur tot deur…..was al eerder een Apeldoornse kreet…..!