Ook over ‘afval’ kun je communiceren…..

Je hoort nogal eens dat mensen langs elkaar heen werken in een bedrijf. Van een vriendin hoorde ik een verhaal, dat een kerstkrans verdient, want het is heel bemoedigend zo aan het eind van het jaar. Het ging zo. Zoals veel mensen vlak voor de kerst veel te doen hebben, van-alles-moeten-regelende vrouwen helemaal, was zij ook met van alles bezig. De pas opgezette winterbanden van de auto moesten op spanning gebracht (komt geen man aan te pas, hoor, doet ze gewoon effe zelf bij de Tango), er moest oud papier naar de milieustraat gebracht, er moest een gewonnen salade opgehaald, nou ja, druk, druk, druk. Ze is een fotomaakster eerste klas dus haar camera gaat altijd mee. Dat moet je even weten.

Die camera lag nog op tafel, zit normaal altijd in haar tas, die al in de auto lag, maar die legde ze binnen voor het gemak nu even op de krat met oud papier. Die werd achter in de auto gezet. Voel je ‘m al aankomen? De milieustraat stond op het punt gesloten te gaan worden dus húp! de krat op z’n kop boven de papiercontainer. Later op de avond wilde ze die mooie salade even op de foto zetten, voordat die soldaat gemaakt ging worden…en miste de camera in haar tas! Zo’n 400 euro in een papiercontainer gekiept, dat besefte ze meteen! Dan wil je wel even zweten.

E.e.a. vond plaats op zaterdag en de milieustraat was dicht tot dinsdagmorgen 8 uur. Het achterliggende bedrijf was ook niet meer te bereiken. Maandagmorgen wel direct gebeld, verteld wat haar was overkomen en de telefoniste zou zien wat ze kon doen. Een poosje later belde ze terug en zei dat haar baas het gebeuren zou doorgeven aan de milieustraat in Vaassen. Ze moest zelf zorgen, dat ze de volgende ochtend direct bij de opening voor het hek stond.

Ze bedacht als oppepper, dat ze zelf de laatste was geweest die iets in die container had gegooid, er ’n degelijk tasje om de camera zat, het geen open container was en het ding waarschijnlijk een zachte landing had gemaakt op al dat papier. Toen ze als eerste het terrein opreed de volgende morgen na het openschuiven van het hek, stonden er drie in oranje geklede mannen al te wachten en die zeiden:”U komt voor de camera zeker?” De man met de langste armen boog zich over de container en viste het cameratasje er uit. Er hoefde niemand in te klimmen.

Blij als ze was is ze voor alle drie langs een goeie bakker gereden, die er voor deze vroege klant ook nog mooie cadeautasjes omheen deed. Op de website van Circulus-Berkel heeft ze een zeer lovend bericht achtergelaten, waarin ze hen prees om hun service en uitstekende interne communicatie. Mooi, hè…..