In De Stentor van gisteren stond een groot artikel over iemand die in zijn jeugd te lijden heeft gehad van het seksueel misbruik binnen de Rooms-Katholieke kerk. Dat zoiets een niet te begrijpen impact heeft gehad en nog steeds je leven beïnvloedt lijkt me logisch. En dat er veel aandacht is voor die problemen na zoveel jaren doofpot eveneens. Het is niet niks.

Onderaan het artikel staat een paginabrede advertentie voor de musical “Jesus Christ Superstar”. Als je d’r heen wilt zorgt de krant voor 15 euro korting op je kaartje. Toch ’n mooi aangeboden pleister op de wonde, waar of niet? Over de plek van die advertentie is echt nagedacht…..

Gisteren in het nieuws: als een paard helemaal alleen in de wei staat of op stal, dat kan ook, dan is dat helemaal niet goed voor hem of haar. Daar wordt zo’n dier heel ongelukkig van, want het is een kuddedier. Dat zo’n onderwerp het haalt in het Journaal op de televisie is wel bijzonder.

Ik vind het ook een beetje een zielig gezicht, hoor, zo’n groot beest in z’n eentje, dat maar wat loopt te grazen, want veel anders heeft ie niet te doen. Je weet als je zoiets ziet niet of ie áltijd alleen is, dat kan een momentopname zijn, maar als dat wel zo is, dan is dat dus tegennatuurlijk.

Net als bij een eenzaam mens. Daar zijn er ook heel veel van. Medewerkers van telefonische hulpdiensten, zoals De Luisterlijn, weten daar alles van. Zelfs mensen, die niet alleen wonen maar in een tehuis of andersoortige instelling, voelen zich eenzaam omdat het “kuddegevoel” ontbreekt. Dat kan ook aan jezelf liggen, dat weet ik wel, je aansluiten bij de kudde zul je vaak zelf moeten doen, maar dat kan niet altijd door allerlei beperkingen. En mensen zijn geen paarden.

Dus wie is er nou het zieligst? Nou ja, de paarden hebben een keer het landelijke nieuws gehaald, dat is alvast mooi…..

Vroeger (oma vertelt) kon ik bij mijn logjes altijd een leuk versierseltje zetten: een plaatje, grappig tekeningetje, een mopje. Maar dat kan niet meer. Er werd mij geadviseerd dat niet meer te doen. Alleen zelfgemaakte foto’s, die dus je eigen creatieve uitingen zijn, dat mag. Die zijn je geestelijk eigendom.

Ik zal het dus hoofdzakelijk met mijn geschrijf moeten doen, leeswaardig blijven. Die ene foto, die ik zo nu en dan maak, nou ja, dat is niet zo veel bijzonders, want ik ben geen fotograaf van niveau. Maar wel gratis, als ik mijn blog wil opleuken met iets.

Dat is namelijk de reden, dat een deel van de grap is verdwenen. Er wordt op mij geloerd door bedrijven die daar speciaal op aangenomen zijn. Om je te betrappen op schending van het recht om op te leuken. Het kan je heel veel geld aan boetes en rechtszaken gaan kosten als je iets leent. Al vind je iets simpelweg leuk.

Ergens snap ik het ook wel, hoor. Wees dan zelf creatief. Het is een vak. Maar missen doe ik het wel, dat leuke zoeken naar iets dat nou net bij mijn verhaaltje past. En echt grote diefstallen heb ik nooit gepleegd bij mijn weten. En veel lezers heb ik ook niet dus waar hebben we het over. Maar alles was al verwijderd en ik zal dus beoordeeld moeten worden op mijn stukjes en niet op mijn gevoel voor humor. Die is in onze familie gelukkig gratis…..

Ben ik nou de enige, die moeite heeft met de eerste maanden van een jaar? Januari, februari ( die gelukkig ’n ietsje korter is, dat dan wel) ik vind ze moeilijk, zo nikserig eigenlijk. Als het nu echt zou winteren dan zou het wat schelen misschien, maar daar kun je ook niet van op aan.

Vriezen doet het dan wel voor een paar dagen, zodat de ijsmeesters van een betonnen schaatsbaan er wat water op kunnen laten lopen, maar dan gaat de zon schijnen, zodat ze schermen moeten ophangen om de baan in de schaduw te houden of er valt ineens sneeuw en dat is ook niet bevorderlijk voor een redelijke ijsvloer. Nachten zijn zulke mannen bezig om hun club een paar dagen te laten schaatsen. En dan hebben ze het weer gehad voor een jaar. Om het over de Elfstedentocht maar niet te hebben. Die kun je beter ’n keer gaan zwemmen.

Ik hou van sneeuw, maar ook dat stelt hier niet veel voor. De meeste mensen vinden dat je er alleen maar last van hebt. Als je d’r echt wat mee wilt, kost het je geld en moeite om op een plaats te komen waar het daadwerkelijk blijft liggen, zodat je kunt skiën of snowboarden. En misschien niet met je auto heel moeilijk, maar ontspannen met een gipsvlucht naar huis mag. Ik vind besneeuwde dingen altijd een plaatje om naar te kijken en erg leuk voor kinderen.

De weermannen en weervrouw van de televisie voorspellen van alles wat al dan niet zo’n beetje uitkomt, maar dan loopt het weer op naar 9 graden. Bóven nul. ‘ Zachter’ noemen ze dat dan. Bij mij zakt ‘de gevoelstemperatuur’ dan onder nul, hoor. Je hebt er niks aan, want ik heb het evengoed koud. Ik koop maar bloemetjes omdat ik naar de lente verlang. En zo komen we die wintermaanden, die de naam niet verdienen wel door.