Nee, ik heb geen dip, hoor, maar ik krijg regelmatig reclamemailtjes van Hallmark, die wenskaartenbusiness. Waarom, weet ik niet, want de kaartjesverstuurderij ligt hier een beetje in de verstoffing. En Halmark heb ik niet nodig, want ik kom óm in de meest hartelijke wenskaartjes. Wat dat betreft zou ik een heel eind komen als ik half Apeldoorn een kaartje zou sturen. Maar daar heb ik dan weer niet genoeg kinderpostzegels voor. Dat wordt niks.
De reden dat Hallmark me aan de kaartjes wou hebben was dat ik iemand door een treffend kaartje, dat ik bij hen kon bestellen uiteraard, door zijn of haar herfstdip heen kon helpen. Een herfstdip. Een seizoengebonden dip dus. Vroeger zeiden ze wel eens, dat er mensen waren die last hadden van somberheid ‘als de blaadjes gingen vallen’.
Niet, dat ik me daar niks bij kan voorstellen, hoor. Het is toch een afscheid van de zomer, hoewel onze tuin er nog leuk bijstaat, vind ik. Dat komt vooral door de Oost Indische kers, die nog heel uitbundig bloeit met heel veel bloemen, de Hot Lips salvia, die er nog niet over piekert op te houden met bloemetjes maken, behoorlijk te woekeren ook, maar het ziet er nog mooi uit. Afscheid zit er nog niet in. Dat zal door gesnoei in gang gezet moeten worden. En ik heb bij de boodschappen chrysantenbollen gekocht in allerlei kleuren. Ja, in de aanbieding en daar ben ik dan gevoelig voor. Denk: “De chrysantenkwekers moeten ook leven”, maar eveneens :” Leuk, kleur!”
Dus denk ik dat een bezoekje, gewapend met een bestendig bloemetje aan een persoon, die je verdenkt van herfstdipte met een praatje erbij, effectiever is dan “a paper hug” zoals op een van de Hallmarkkaartjes staat. Hoewel even bellen of mailen kan natuurlijk ook. Minder ambulant ben ik, maar zo ouderwets ben ik nou ook weer niet…..Smiley d’r bij…..