Oudere mensen, die nog zelfstandig en soms ook helemaal alleen wonen, hebben ondanks dat toch vaak hulp nodig omdat ze medisch niet zo best in elkaar zitten. Er komen dan allerlei mensen over de vloer en dat zijn lang niet altijd dezelfde mensen.
Het is niet zo gek, dat je dan in de war raakt en makkelijk iemand binnenlaat, die zégt met goede bedoelingen te komen, even bloed komen prikken bijvoorbeeld, maar van wie een collega onderwijl je hele huis leeghaalt en je pinpas en portemonnee achterover drukt. Smoezen worden soms erg makkelijk bedacht en ook geloofd.
Er zijn nogal wat slechte jongere mensen en ook veel te veel goedgelovige oudere mensen. Je leest er dagelijks over in de krant.Wij zeggen dan tegen elkaar, dat je niet snapt hoe het in godsnaam mogelijk is, dat je je mouw opstroopt en je klunzig laat prikken door een wildvreemd figuur, die tegen je zegt dat dat moet.
Of dat je sowieso de deur opendoet als je niemand verwacht. Wij kunnen door ons raam zien wie er voor de deur staat. Kloris, die blind is, kan dat niet en als hij alleen thuis is zou iemand, die zoon en mij heeft zien wegrijden met de auto, daar misbruik van kunnen maken. Een duw of een tik op z’n knar ziet ie letterlijk niet aankomen als hij de deur opendoet.
Daarom hebben wij een leuke bel aan de deur. Die belt om te beginnen een paar keer achter elkaar, waarop mijn kloris via een apparaatje kan vragen: “Wie is daar?”of iets van gelijke strekking, dat mag ie zelf verzinnen afhankelijk van z’n stemming. Als degene die voor de deur staat bekomen is van de schrik, moet hij (of zij) duidelijk maken waar men voor komt en kan kloris zelf beslissen of die persoon ‘m aanstaat.Dat lijkt allemaal wat overdreven misschien, maar ik vind het een prettig idee wanneer hij eens alleen is.
Onze dochter, die nu in een appartement woont op de 10e etage van een flatgebouw, heeft in haar huis een telefoon waarmee ze er achter kan komen, wie het gebouw in wil en haar wil bezoeken.Wij zaten deze week even als oppas in haar flat, omdat een monteur haar internet in orde zou komen maken en ze zelf moest werken.
Er werd gebeld en ik zei dus door die huistelefoon: “Zegt u ’t maar!” en hij antwoordde heel jolig: “Uw T-Mobile-internetmonteur, mevrouw!” en ik drukte op het knopje om de deur beneden open te doen. Ik weet wel, iedereen die doemdenkend is kan zeggen: “Er kan tussen beneden en boven nog van alles mis gaan, want misschien is het helemaal geen monteur, die in de lift naar boven onderweg is!” Maar zo ben ik niet, al ben ik oud.
En terecht, want het bleek een ontzettend leuke, gezellige jonge man te zijn. (Mijn dochter vond ’t jammer dat ze ‘m gemist had!) Vertelde over z’n werk, leuke technische dingetjes, die kloris interesseren. Ruimde alles keurig op. Er zit al glasvezel in het huis dus was ie snel klaar. Dochter heeft de nieuwste generatie modem en hij vond het helemaal niet gek, dat ze alleen maar internet wilde en niks anders. Helemaal toen ie hoorde dat zoon in de IT-business zit en haar verder adviseert.
“Kan hij mooi voortborduren op mijn werk!”zei hij. “Fijne dag verder en bedankt dat u er was!”. Kijk, dat was nou es een leuke man aan de deur…..!