Gezellig…..!

Daar heeft volgens de krant Petra Vethman een boek over geschreven. Dat gaat er dus over wat we hier in ons kleine ‘kikkerlandje’ van bloembollen, molens en klompen gezellig vinden. Zo blijken wereldburgers ons doorgaans nogal eens te bekijken. Alsof wij geen wereldburgers zijn, zeg! Ik denk, dat er veel meer van oorsprong Nederlanders buiten de grens wonen dan erbinnen. Gezellig, toch?

Maar het boek, dat ik (nog) niet heb gelezen, hoor, gaat over de binnenlandse gezelligheid. Dan rekenen we de vakanties even niet mee, want dat is de gezelligheid die we veertien dagen lopen uit te dragen in het buitenland. Toen wij in Devon waren noemde onze cottagemevrouw ons “the lovely people from Holland”. We lieten het huis zo netjes achter, zei ze. Gezellig, toch?

Petra noemt de gezelligheid in huis. We houden van frutsels en kaarsjes. Nou, bij mij klopt dat wel. Dus ik ben een Nederlander. Dan het gezellig samen eten. Dat doen wij ook best vaak en dat is ook gezellig. Maar zoals die Italiaanse families dat doen, hele volksstammen rond de tafel, daar moet hier toch minstens een buurtfeest voor georganiseerd worden of een schoolontbijt. Of er iemand moet 80 worden, zoals Kloris laatst!

Verjaardagen gaan hier eigenlijk ook altijd wel gezellig. Hoewel de familie lang niet altijd compleet hoeft te zijn. Even gezellig bellen is ook prima. De ‘herinnering’van Facebook, daar erger ik me wezenloos aan. Alsof je zelf niet aan iemands verjaardag hoort te denken. ‘Kringverjaardagen’ hebben we wel eens bezocht, hoor. Ook bij niet-familie. En die waren lang niet altijd zonder meer gezellig. Er werden dan aangeschafte autos besproken of vakanties in verweggistan. Allebei in een prijsklasse waarvan wij dachten: (zonder jaloezie, hoor, dat moet je maar geloven) Gezellig?

Wij waren in die tijd kampeerders. Dat schijnt ook iets typisch Nederlands te zijn. Men houdt hier van kamperen. Gezellige campings vinden de mensen leuk. Hele families verhuizen in de zomer naar een kampeerterrein, terwijl vader gewoon aan het werk gaat. Soms al jaren lang met daar steeds dezelfde buren. Het kleinschalige van een tent vonden wij vroeger sowieso leuk. Fijn voor de kinderen. ( Tot een bepaalde leeftijd, want dan vonden ze d’r niks meer aan!) Maar koffie zetten ruikt nergens zo lekker als bij een tent! Gezellig dus.

Ik kom er nooit, maar bruine café’s schijnen het gezelligst te zijn. Dat kan ik me wel voorstellen. De lokatie zal ook belangrijk zijn. Uit de dorpen is van alles verdwenen, de dokter, de dominee, de school, het postkantoor, politiepost, de winkels, maar de kroeg is er nog. En daar bloeit het dorpsleven dan. De harmonie oefent er, de biljart-en dartclub heeft er zijn competities. Tja, roken moet buiten, daar wordt het café niet bruin van, maar binnen is het gezellig!

Als er iets sportiefs op het nationale vlak gesteund of gevierd moet worden dan is Nederland landelijk érg gezellig. En érg oranje! We zijn ook best goed in sport. Met de nadruk op “we”. Dan zijn we familie van de helden en heldinnen die ons op de kaart zetten. We worden ineens zeer nationalistisch. Voor even, want als ze verliezen is het weer over. Dan zoeken we naar ‘hoe dat nou gekomen is” én wie we de schuld kunnen geven! Gezellig, toch?

Ik gebruik in mijn stukjes érg vaak het woord gezellig. Want ik hou wel van gezellig, ben nou eenmaal een frutselig mens. Zou best een euro per keer willen, dat het woord voorkomt in die achttien jaar bloggen. Daar kunnen we dan best iets leuks van gaan doen met z’n allen. Gezellig, toch…..?