Januariblues…..

Daar kun je na twee keer een uitvaart binnen veertien dagen uiteraard last van hebben. Met bovendien een zus en een neef die in een brandend werelddeel wonen. En als je een hevig verlangen hebt naar de sneeuwklokjes en de krokusjes. Maar dat heb ik elk jaar.

Hoewel de natuur al weken voor ligt op “normaal” om deze tijd van het jaar. Knoppen in de struiken, vogels die het eigenlijk ook niet precies meer weten. Volgende week zitten we qua temperatuur weer in de dubbele cijfers. Ja, klimaatverandering, net wat u zegt. Mijn kloris wil wel weer een lekker warme zomer, zegt ie. Laat het dan eerst maar even flink regenen.

We wachten het maar af, hoe alles loopt. Er is altijd wat. Maar met de economie komt het gelukkig wel goed, want de koning is naar Oman. Vanwege de goede betrekkingen. Ja, naar een uitvaart, die al geweest is. Kan ook. Zo is er altijd wat, waar je de blues van kan krijgen.

Kloris kwam met een uitdrukking, die hij zijn Friese pleegmoeder vroeger hoorde zeggen. ” ’t Is altijd wat. Kriebel aan de benen en jeuk aan ’t gat!” Nou, daar is nog wel overheen te komen. ’n Mooiere relativering van een januariblues kun je niet bedenken…..!