Humor…..

‘k Ben er mijn hele leven al van overtuigd geweest, dat je met humor eventuele moeilijkheden kunt oplossen, kunt voorkómen zelfs of in ieder geval wat minder zwaar kunt maken en, niet onbelangrijk, kunt relativeren tot te begrijpen proporties.

Je komt helaas ook wel eens iemand tegen, die geen humor heeft of in ieder geval jouw humor niet begrijpt. Daar kun je behoorlijke missers mee maken. En dat kan ook boosheid veroorzaken, waar jij dan weer niks van snapt. Kortsluiting dus. Heb ik in mijn werk wel eens meegemaakt en dan werd mij verweten geen begrip te hebben voor de situatie. Kwam wel weer goed, maar toch. Leermomentje.

Ik weet wel, dat in de oorlogstijd, toen ik dus een jong kind was, in ons huis toch veel gelachen werd. Terwijl het tijdens de bezetting allemaal niet zo gezellig was. Ik woonde toen in Amsterdam en of het nou kwam doordat Amsterdammers doorgaans best wel humor hadden (hebben?), de Amsterdamse tramconducteurs hadden de naam leuk uit de hoek te kunnen komen bijvoorbeeld, mensen zochten elkaar wel op, ondanks alles. Zo kreeg ik het als kind tenminste mee.

Bij ernstige gebeurtenissen zie je het ook vaak. Dan verschijnen er plotseling ‘grappen’, ‘woordspelingen’ en zo, soms niet zo geslaagd, maar wel relativerend en humoristisch bedoeld. Daar komt dan reactie op natuurlijk, want niet iedereen snapt de humor ervan en het doel, maar het leidt toch af van de zwaarte van het feit op dat moment.

Zo las ik gisteren een rouwadvertentie van een meneer van 93. Zijn hele familie betreurde natuurlijk zijn heengaan op die respectabele leeftijd. Onder de advertentie stond, dat Pa was gaan doen, wat hij al tijden had gezegd: “Ik ga kleiner wonen.”…..