We keken naar de schaatsers, die zich in Heerenveen bezighouden met het zo hard mogelijk verrijden van de diverse afstanden in het Nederlands kampioenschap Allround. Dan moet je vier afstanden rijden en alle vier in een goeie tijd natuurlijk.

Er doen een paar ‘grote’ namen, zoals Kramer en Wüst niet mee. Dat vinden de commentatoren jammer, maar er doen nu allerlei sporters mee, die we of helemaal niet kennen of ’n beetje wel. En het is hartstikke spannend. Leuk, hoor! Heel veel persoonlijke records !

De mensen die daar in Thialf rond een tafel elke rit nabespreken hebben d’r echt wel verstand van, want behalve Dione de Graaff zit Rintje Ritsma er en Erben Wennemars. Jongens, die in hun tijd heel wat kilometers schaatsend hebben afgelegd. Van Dione weet ik dat niet zo, maar ze zal wel kunnen schaatsen, denk ik, anders zat ze daar niet.

Nou weet ik, dat je niet zomaar grapjes mag maken over iemands handicap, maar het spraakgebrek van Erben, dat de ene keer meer opvalt dan de andere keer, dat zal aan de spanning liggen, denk ik, vind ik soms aandoenlijk. Hij stamelt en herhaalt dan lettergrepen of woordjes meerdere malen. Voor ons helemaal niet hinderlijk, voor hem wel misschien, maar toen hij iets zei over de ‘vijf-vijf-vijf’ kilometer, zei kloris: “Nou, dat worden er dus vijftien….”

Ja, en toen moest ik wel lachen. Sorry, Erben…..

Ons huis stamt uit de zeventiger jaren. Begint dus op leeftijd te raken. We hadden altijd een klusjesman, de echtgenoot van onze hulp, die het huis schilderde, dat was zijn vak, de goten leeghaalde en dat soort dingen, maar we hebben ze allebei sinds de corona-narigheid begon in februari/maart niet meer gezien. Niks meer van gehoord, ondanks pogingen van onze kant om contact te krijgen. Ze lijken van de aardbodem verdwenen. Post komt terug, dus verhuisd misschien ? Vreemd is het wel, want met name ons schoonmaakengeltje was al sinds 2004 bij ons.

Nou ben ik geen engeltje, maar schoonmaken kan ik nog wel aardig, niet zo fanatiek als zij, maar we redden ons wel aardig. Dat we niks weten, vinden we wel vervelend. Helemaal in deze tijd en dat is niet vanwege dat schoonmaken of de klussen.

We hadden er namelijk weer een, ’n klus. Al eerder waren er moeilijkheden met de afvoer van de keuken. Water over de vloer, omdat e.e.a. niet weg kon. Zelfs een kapotte vaatwasser, omdat bij het uiteraard laten doorspuiten van de afvoerleidingen door een bedrijf vanwege de door ons veronderstelde verstopping, die niet tegen de kracht waarmee dat gebeurde kon. Nou ja, toen was het parket in de keuken beschadigd, maar alles deed het weer qua afvoer.

Maar van de week was het weer helemaal mis. We hebben geen rode loper uitgelegd, maar er is nu een vakman bij geweest, die in een paar uur alles heeft nagekeken, afvoer veranderd, gerepareerd en schoongemaakt, ónder de vloer van het huis recht heeft gelegd, want dat was het euvel, heeft vervangen wat vervangent moest worden, de leiding van de buitenkraan, die hevig lekte ook ondergronds gerepareerd, ons toiletwastafeltje dat heel slecht doorliep weer in orde gemaakt. Nou ja, geen klusje, maar een klús dus, wat ie allemaal heeft gefikst. Dan neem je de kou in huis, want er staan deuren tegen mekaar open vanwege het heen en weer lopen, graag voor lief.

Wat kan een mens daar blij van worden, zeg! Van iemand, die (letterlijk fluitend!) zijn werk aan het doen is. Precies het goeie gereedschap bij zich heeft. Alleen even weg moest om wat benodigd materiaal te halen bij de bouwmarkt. En pas koffie wilde toen hij helemaal klaar was!

We hebben nog nooit met zoveel plezier een rekening betaald. Vakmensen, je kúnt ze niet missen…..