Altijd wat…..

Dat hebben ouwe mensen vaak. En zo heb ik ook weer wat. Een paar weken geleden had ik een rare linkerarm, die niet deed wat ik wilde. Het ging niet over dus daar moest een dokter naar kijken. Inmiddels was het eigenlijk wel weer aardig hersteld, maar toch moest ik in het ziekenhuis de volgende dag (een zondag nog wel!) een flink aantal onderzoeken krijgen, want het was een tia, zei de dokter.

Dat klonk knap dramatisch, maar had tot gevolg dat ik nu een innige band heb met de trombosedienst. Ben inmiddels aardig wat keren geprikt, omdat ze mijn bloed in de gaten moeten houden om herhaling te voorkomen. Dus ik heb pillen gekregen om mijn bloed te verdunnen. Ook moet ik nog naar de cardioloog voor een onderzoek.

Al heb ik eigenlijk nergens last meer van, houd ik me toch maar netjes aan de voorschriften. Vervelend is het natuurlijk wel, dat gedoe met mijn lijf. Maar ik heb een zelfprikcursus aangevraagd, zodat e.e.a. digitaal kan. Dat scheelt voor mijn zoon veel gerij met z’n ouwe moeder, die het trouwens toch prettig vindt, dat ie overal bij is. Twee horen meer dan een.

Maar ik kan nog lekker lezen, typen en huishouden op mijn manier, de vogeltjes voeren en boodschappen doen met een lege kar achter zoon aan onder het motto ” I follow the leader.” Gaat altijd heel gezellig, hoor. Dus heb ik wat. Te vertellen misschien wel als het interessant is. Geen enkele klacht over de rustgevende gezondheidszorg hier. Dat wil ik wel even kwijt…..