Het familiediner…..

Dat is ook de titel van een televisieprogramma, dacht ik. Niet dat ik het ooit gezien heb, maar weet wel dat de familie, die aan dat diner verenigd zou moeten worden, onderling al een langdurige bonje heeft. De EO-presentator gaat proberen uit te zoeken of die onenigheid op te lossen is en de familieleden tijdens een diner rond te tafel te krijgen. Met wisselend succes, heb ik begrepen. Soms willen ze niet.

Nou, van zoiets hebben wij geen last gelukkig. Iedereen kan het goed met iedereen vinden. Dat maakt, dat het heel gezellig was. Ik moet helaas nog wel vertellen, dat mijn Australische zus pas is overleden. Dat is naar als je zo ver weg bent en er niet zomaar heen kunt. Voor haar is het een bevrijding, omdat er wel erg veel met haar mis was, zowel mentaal als lichamelijk. We hebben als verre familie aan het begin van ons diner een dronk uitgebracht op haar leven. Dat was mooi.

Een heel leuk toeval was, dat de eigenaar van het restaurant waar we waren, onze jongste zoon herkende omdat ze op de middelbare school bij elkaar in de klas zaten! Middelbare school, middelbare leeftijd zo’n beetje! Dat moest worden bijgepraat. Dat was leuk. Hij had bij de reservering de naam gezien en zag nu het bijbehorende hoofd! Hij vertelde dat ie nog bij ons thuis geweest was zelfs en wist onze straatnaam nog.

We hebben heerlijk gegeten en gedronken en iedereen was er. Met z’n twaalven waren we. We hebben van kinderen en kleinkinderen een bedrag gekregen om een reis te maken ! Daar moeten we eens goed over nadenken! En daar is geen haast bij. Een leuk plan is nooit weg, maar wij binnenkort dus wel! We hadden een mooie kaart met foto’s waar “vertrekpremie” op stond. Met een foto van het jeugdige bruidspaar, maar ook een van de uitvoering van zestig jaar later. Ach, we zijn best aardig opgedroogd, vind ik zelf. Oude appeltjes worden ook rimpelig. En we kunnen nog aardig dansen, maar dat doen we alleen als er niemand bij is…..