 |
In een Brits onderzoek hebben ze uitgevonden dat mannen moeite hebben in hun hersenpan met het ontcijferen van een vrouwenstem. Die moet via meerdere schijfjes. Voor een mannenstem hebben ze daar maar één hersenkwabje voor nodig. Nu kan ik me ineens heel goed voorstellen hoe dat werkt bij die voetbalpraatprogramma’s van mannen, waarvoor ik overigens maar één hersenkwabje nodig heb. Dat geprietpraat komt natuurlijk in één keer waar het wezen moet.
In het berichtje dat ik las over dat onderzoek stond ook, dat mannen in staat zijn om de ontvangst van ’t hoge, schelle en snerpende in een vrouwenstem gewoon te negeren. Knopje om en wég is ze. Ook dat verklaart veel. “Sorry schat, zei je wat? Ik heb je niet gehoord.” En wij maar denken dat ie nodig eens langs Schoonenberg moet.
Mijn man heeft altijd beweerd dat ie op mijn stem gevallen is, toen we elkaar ontmoetten. In zijn geval wel logisch omdat hij me niet kon zien. De rest moest ie er maar bij verzinnen.
Maar ik weet toch ook wel van mannen, die op afstand helemaal gék waren van een vrouw, hoe ze d’r uitzag dus, totdat ze haar mond opendeed. Wat daar uit kwam was dan niet te negeren en het beeld was op slag veranderd. Een stem is dus belangrijk voor het geheel. En wát er gezegd wordt ook, neem ik toch wel aan.
Toen wij trouwens uit Amerika aankwamen op Schiphol, toen we naar Australië waren geweest, was de stem van de omroepster hier een verademing vergeleken bij die schelle Amerikaanse stemmen op het vliegveld van Washington. Ze spraken dezelfde taal, want hier is dat ook Engels, maar de intonatie was gewoon veel vriendelijker. Dat kan dus ook. We waren ook blij dat we weer thuis waren dat speelde mee natuurlijk.
Nou ja, vrouwen, er moet na dit onderzoek toch wel veel duidelijk worden. Ze kunnen d’r gewoon niks aan doen als je geen reactie krijgt. Dan zijn ze even bezig met hun hersenkwabjes……..