 |
Van de week ging ik even oppassen bij m’n kleinzoons, waarbij het naar bed brengen was inbegrepen. Dat is altijd gezellig. Als de jongste er eenmaal in ligt lees ik ‘m nog wat voor en toen kreeg ik te horen, dat hij binnenkort míj gaat voorlezen, want het lezen gaat al héél goed! Ik wacht af.
Met de oudste doe ik nog een spelletje en moet ik de spelregels goed in de gaten houden, want het is net voetbal: hij speelt op een verlenging! Maar dan gaat hij toch slapen en zou ik hem “op z’n oma’s” graag liefdevol willen instoppen, maar verdorie, het jong heeft zo’n hoogslaper met een bureau d’r onder. Voor dat liefdevolle gedoe zou ik dus op z’n minst een huishoudtrapje nodig hebben en dat is niet voorhanden. Zelfs geen stóel! Hij heeft nog geen huiswerk namelijk dus hoeft er niet aan dat bureau gezeten te worden.
Hij heeft zo’n rek langs z’n bed om er niet uit te storten, dus werpen we maar zielig kushandjes door dat hekje. Ik zei, dat ik ‘m net een aapje in een kooi vond zo. ’n Leuk grapje vond ik zelf. Ik gaf ‘m nog een aai over z’n bol, want daar kon ik nog nét bij, waarop mijn kleinzoon zei: “Het is verboden de dieren aan te raken………”