Onze oudste kleinzoon, die morgen alweer negen jaar wordt, en ik hebben, als ik kom oppassen bij hem en z’n broer, altijd veel te bespreken. Een gevolg daarvan is, dat ie wel eens ’n pietsie later gaat slapen dan de bedoeling is. Ik ben dus eigenlijk een oppas van niks.
Om mijn schuldgevoel een beetje te laten verdwijnen zeg ik dan tegen ‘m, dat hij “maar vijf kwartier in een uur” moet gaan slapen. Dat zei mijn moeder namelijk vroeger altijd tegen mij als het, door een uitje of familiebezoek of zo, laat was geworden.
Dat soort uitdrukkingen komt zo nu en dan weer eens bovendrijven in mijn omabrein. Mijn kleinzoon, die heel goed kan rekenen, vond het maar een raar verhaal…..