Het nut van een voordeur….

Straks ga ik spekpannenkoeken bakken. Ik moet nog steeds wennen aan die extra ‘n’ bij pannenkoeken. Ik vergeet ‘m nog wel eens, vooral omdat ie bij paddestoelen weer niet hoeft. Ik vraag me af hoeveel pannenkoekenhuizen hun gevels, vlaggen, zonneschermen en uithangborden hebben moeten vernieuwen alleen en uitsluitend om die stomme ’n ‘. Nou ja, ik ga dus pannenkoeken bakken.

Dat heb ik eerder deze week al bedacht, dat ik dat ging doen. Want we doen anders elke dag even boodschappen, maar nu het zo koud is (en er is hier gisteravond alwéér een flink pak sneeuw naar beneden gekomen!) plan ik de inkopen anders. Alsof we op Nova Zembla zitten! Zodat we, als het niet nodig is, er niet uit hoeven. En dat is wátjesgedrag, ik weet ‘t.

Ik heb ook net de stand van onze watermeter digitaal doorgegeven. Daar komt sowieso niemand meer voor aan de deur. We liggen nu zelf op onze buik met ’n lampje in het luik bij de voordeur te loeren. Zo hou je het als waterschap goedkoop door de meteropnemers af te schaffen en je houdt je klanten lenig. Onze gas- en elektriciteitsmeters werden al op afstand uitgelezen. Dus voor wie moet de voordeur eigenlijk nog open? Voor ’n verdwaalde collectant misschien. De rest van onze bezoek komt namelijk achterom……..