Verweerd…..

Moet ik ze opknappen, bijschilderen, mooier maken? Dat was de vraag die ik me stelde bij het aanschouwen van onze vier tuinkabouters. Destijds aangeschaft om onze vier kleinzonen te symboliseren. Ze wisten toendertijd precies wie “wie” was en dat was leuk. Nu zijn ze “groot”, de jongens, en zeker geen tuinkabouters meer.

Ik doe het niet. Ze kunnen alleen maar lelijker worden. Ik laat de kabouters zoals ze nu zijn: getekend door weer en wind en het leven. Ik voel me eigenlijk wel verwant aan ze……..

7 reacties op “Verweerd…..

  1. Jenni

    maart 26, 2010 at 9:43am

    Toen ik onlangs las dat je niet echt gecharmeerd was van Mart Smeets dacht ik al: “Nu ben ik je kwijt”. Nu ik zie dat je tuinkabouters hebt ben ik je geloof ik helemaal aan het kwijtraken 🙂 Heeeeeeel bijzonder…
    Het enige wat ik er over wil zeggen is dat ik hoop dat je kleinzonen er wat minder snel “sleets” uit gaan zien als deze ehh…. creaturen 🙂

  2. els

    maart 26, 2010 at 10:28am

    @Jenni: Je hebt tuinkabouters en tuinkabouters en deze vallen wel mee, toch? En prominent aanwezig zullen ze niet zijn, omdat de jongens inmiddels geen kleutertjes meer zijn. Voor alles is een tijd.
    En de kleinzonen zien er nog pico bello uit en dat zal wel zo blijven. Daar doen hun moeders erg hun best voor.
    @CasaSpider:Ach,je krimpt wel es wat….

  3. Wieneke

    maart 26, 2010 at 1:02pm

    Symboliek, hoor. Daar kunnen we nog iets van leren. Er vreselijk sleets uitzien en dan toch blij blijven lachen 🙂
    Niks aan doen, hoor Els. Het is prima zo.

  4. els

    maart 28, 2010 at 2:07pm

    Dat iedereen toch zo’n hekel heeft aan tuinkabouters! Er zijn wel es gevallen waarbij het verzamelen van die “creaturen” uit de hand loopt, dat weet ik ook wel, maar bij ons had hun aanwezigheid een heel andere betekenis en er zal een dag komen, dat ze onzichtbaar zullen zijn. Dan kan iedereen weer rustig slapen en ik beloof, dat ik het er niet meer over zal hebben. Lezers kwijtraken, en ik héb er al zo weinig,zou ik naar vinden. Helemaal vanwege ’n paar sleetse kabouters…

Geef een reactie

Naam en email velden zijn verplicht. (emailadres wordt niet gepubliceerd)