Geknutsel……

IJsbeertje (dat ‘tje’ kon er inmiddels wel af) Knut is dood. En er is een menselijke rouwhype ontstaan. Want het is zielig, dat ie dood is. Bloemen, kaarsjes, briefjes en tekeningen, de hele rataplan. Hij zou gestorven zijn aan stress. Dat is dus niet zo. Na onderzoek is gebleken dat ie ’n hersenafwijking had.

Dat had z’n moeder dus goed gezien, want die heeft hem verstoten. In de vrije natuur was hij naamloos aan z’n eindje gekomen als ’n zwak jong. Zo gaat dat. Om de soort sterk te houden, geen kneusjes. Je zou bijna denken: “Waar bemoeien mensen zich dan eigenlijk mee?”. Tja, dat is ons menselijk gevoel, óók natuur waarschijnlijk: opkomen voor de zwakken, hoewel niet elk mens daar even sterk mee begiftigd is.

Maar bij Knut heeft het dus kort geholpen. Hij heeft op zijn beurt de Berliner Zoo wel vier jaar lang aan een commercieel succesvolle publiekstrekker geholpen. Als er een ijsberenhemel is zit ie daar vast tevreden op terug te kijken…….