Er rijden voertuigen van mega-afmetingen door onze straat. Die wordt namelijk “heringericht”. Een deel ervan wordt versmald en het aanwezige “groen” wordt verplaatst en aangepast. Waaraan? Aan de nodige parkeerruimte bij het winkelcentrum. We hebben het toekomstige beeld op papier in de brievenbus gekregen van de gemeente. En het ziet er niet gek uit. Vind ik dan. Want uiteraard zijn er inspraakprocedures geweest waar bezwaren zijn gemaakt, maar men is er kennelijk uitgekomen, want vandaag was het zover.
Men begon met het asfalt van het wegdek te schrapen met een zeer lawaaiig apparaat, dat het schraapsel via een lopende band op een vrachtwagen deponeert, waarna een soort veeg-mastodont er achteraan rijdt om de losse rommel op te ruimen. Het zijn grote herriemakers, die op grote schaal herfstvakantie hebbende jongetjes aantrekt. Dat is nog es Bob de Bouwer in het groot, zeg! Ze vinden het prachtig. Het lawaaischoppen begon vanmorgen om zeven uur. Dat is vroeg. Vinden wij dus, al die Bob-figuren niet. Die houden er ook om een uur of vier weer mee op. Mooi geweest voor vandaag. Vinden wij ook weer vroeg, maar zij niet. Morgen is er weer een dag. Rust in de tent.
Het is wel een rommeltje voor onze deur, want die mannekes van die gatgraverij vanwege de nieuwe gas-en elektriciteitsleidingen zijn er ook nog. Maar die gooien alleen het voetgangersverkeer overhoop doordat ze de trottoirs openbreken. Voor het overige verkeer is er ’n éénrichtingsverkeer ingesteld. Daar vergiste men zich nogal eens in vanmorgen, waardoor er moeilijk, moeilijk moest worden gekeerd en zoveel ruimte is er nu niet met al die grote voertuigen. En het waren wel opvallend veel vrouwen. Daar wordt in dit huis dan schamper om gelachen ( niet door mij, want ik voel met ze mee) en geroepen “Kijk dan mens, er staat een inrijverbod!”. We zitten hier namelijk eerste rang om die capriolen te bekijken en ja, dat is natuurlijk wel leuk.
Het hele gedoe duurt vier weken. Levendig is het wel in ieder geval. Ook lastig natuurlijk. Maar als gepensioneerden zie je mensen graag wérken…..dat is een grapje natuurlijk…..