 |
Ons huis is beveiligd vandaag. Een monteur heeft allerlei sensoren, magneetsluitingen op de buitendeuren en een kastje opgehangen. Het mooie van het systeem is, dat het “sprekend” is en dat is handig voor een blinde heer des beveiligde huizes. Een vriendelijke vrouwenstem leidt je door het menu en vertelt wat je moet doen of (fout) gedaan hebt. Er zou ons niets meer moeten kunnen gebeuren.
Ik moet wel wennen aan het idee, dat we verbonden zijn met een meldkamer. “Onzin”, zeggen ze hier, “als het alarmsysteem uitstaat en je bent gewoon thuis, is er niks veranderd in je huis. Je zet het pas aan als je gaat slapen en als je het huis verlaat”. Dat zal wel, maar ik ben als de dood dat ik wat verkeerd doe en er iets gaat loeien of zo. Ik zal me er niet teveel mee bemoeien dan kan ik ook nergens de schuld van krijgen.
Ik vind het best een nuttige investering, die beveiliging, want hij helpt niet alleen tegen boze mannen met slechte plannen, maar ook tegen brand en ik zal er wel aan wennen. En mijn ega heeft er een vriendinnetje bij, dat tegen ‘m praat. Nadat hij al meer dan veertig jaar mijn gepraat heeft moeten aanhoren gun ik hem dat van harte……