Lenteklaar…..

Wat is het toch leuk om te ontdekken, dat je kinderen echt je kinderen zijn! Onze oudste dochter was vanmorgen even hier voor een kopje koffie en toen vertelde ze, dat ze haar paastakken in de tuin had gezet, omdat ze er nog best levensvatbaar uitzagen. Ze vond het zielig om ze weg te gooien.

Nou, en dat heb ik óók! Als er maar enigszins leven is te bespeuren in een zielig plantje of bloemetje krijgt ie bij mij ook nog een kans, hoor! Ergens is het een lastige eigenschap als je zo bent, want dan ben je ook een slechte snoeier en wieder. Onkruid heeft het bij mij veel te goed. Het doet zo vreselijk z’n best, dat is het. Stom, hè?

Daar heeft mijn dochter geloof ik niet zo’n last van en gelukkig heb ik de tuinman, die professioneler alles d’r uit trekt, dat volgens hem moet. Zo laat ik in het najaar ook altijd van alles staan, omdat ik het niet nodig vind om het er zo ‘winterklaar’ uit te laten zien. Want wat is winterklaar? ’n Kale boel, denk ik dan. Ik zie liever de vogeltjes rondscharrelen tussen de takjes en de blaadjes, die ik eigenlijk netjes weg had moeten halen misschien. En als er sneeuw ligt op bijvoorbeeld de uitgebloeide hortensia’s, vind ik dat gewoon mooi.

Nou ja, je merkt wel dat ik een rare tuinier ben. “Lenteklaar”! Daar ben ik van! Intratuin en z’n collega’s ook, zie ik aan de folders die in grote getale op de mat liggen. Waar ik het nu wel weer te vroeg voor vind omdat het weer kóud gaat worden. Stom, hè…..?