Rookmelder…..

Ze noemden het blad, waarop ik al tientallen jaren geabonneerd ben, de Libelle, vroeger een damesblad.  Desondanks mocht ik het lezen. Ze hebben tegenwoordig in dat tijdschrift (een veel mooiere benaming voor een blad dat zegt met z’n tijd mee te gaan) een rubriekje, waarin een lezeres een ‘probleem’ waar ze mee zit voorlegt aan andere lezers. Die geven dan commentaar, al dan niet zinnig en een deskundige psycho voegt daar dan nog iets geleerds aan toe.

Deze week had een moeder in de tas van haar zestienjarige dochter een pakje sigaretten gevonden. Omdat met name de vader roken totaal niet zag zitten,  vreesde mama hevige ruzies als pa zou weten dat dochterlief aan het paffen was geslagen. De vraag was dus: moest ze haar man op de hoogte stellen van haar vondst in de tas?

Het eerste dat ik dacht was: wat doet die moeder verdorie in de tas van haar dochter? Van zéstien, hè! Dan valt het vinden van alleen maar sigaretten nóg mee! Nou hadden die ouders het meisje ook nog beloofd haar rijlessen te zullen betalen als ze tot haar achttiende niet zou roken. Dat was dus ook nog es een reden om pa en ma maar niet op de hoogte te brengen. Iemand reageerde met de opmerking, dat ze een dergelijke afspraak niet meer van deze tijd vond. Ben ik het helemaal mee eens. Onzin zoiets. Roken is ongezond, daar moet je ’t over hebben.

Ik weet nog hoe dat gerook bij ons ging. We rookten zelf niet, maar onze dochters vonden het op ’n gegeven moment waarschijnlijk nodig ter verhoging van hun imago of zo. “Willen jullie dat we ’t stiekem doen of gewoon?”, zeiden ze. Dat stiekem vonden we niet zo’n goed idee, want nu konden we zo nu en dan nog eens vragen de hoeveelste het was van die dag. En eigenlijk viel dat best mee.

Onze zoons zijn er nooit aan begonnen. Vonden het te lastig en zonde van ’t geld. Hoewel ik eigenlijk wel zeker weet, dat er wel eens wat geprobeerd is, hoor, ’n jointje misschien wel. Maar roken was verder geen onderwerp van gesprek hier. Niet in huis, dat was het enige. Later tijdens en rond zwangerschappen is er in ieder geval nooit gerookt en de diverse baby’s en kleuters zijn absoluut rookvrij gebleven.

Ik heb ’t idee, dat rokers het tegenwoordig niet makkelijk hebben. Je wordt er ’n beetje op aangekeken ook. Het is een uitstervend ras misschien, ook letterlijk, maar dat zijn de zware gevallen natuurlijk.  Maar ik sta er in een winkel wel es bij als iemand zijn rokerij aan het afrekenen is en dan is het bepaald niet in de aanbieding.

Nou ja, er is nog één dochter, die zo nu en dan een sigaretje opsteekt, maar hier heeft iedereen zijn eigen rijlessen betaald, ha, ha…..!