Oud is in…..

Wat is dat toch grappig! Alles wat oud is wordt hergebruikt of opgeknapt, ‘vintage’ is een toverwoord in kleding en interieurspullen. De vinyl grammofoonplaten doen het weer als vanouds. Bij bouwmarkten koop je sloophouten planken om op je muur te plakken. Komt heel modern geen spijker aan te pas, zeggen ze. Ook voor vloeren. Ik vind het persoonlijk niks, maar als je altijd al in een ouwe schuur had willen wonen is dat nu, ook zonder verhuizing naar het platteland, prima te regelen.

Oude auto’s, die doen het ook erg goed. Mannen zijn daar soms jaren mee aan het knutselen. Ik las dat een man het favoriete oude cakeblik van zijn vrouw achterover had gedrukt om er een middenconsole van te maken. Je moet zo’n vorm er maar in zien, dat is toch knap. En als het dan uiteindelijk rijdt, dan “hobbelt en pruttelt het…..en dat is genieten!”, zei iemand.

Ik kijk wel es met m’n zoon mee naar een programma, waarin iemand een oud barrel van een auto ontdekt in een of andere boerenschuur. Die  koopt hij dan voor soms nog best een aardig bedrag ( maar ja, een klassieker, hè, dat had ie allang gezien) en die gaat dan opgeknapt worden met de originele onderdelen, waar hij soms de halve wereld voor over moet. En dan wordt de weer glimmende uit de vergetelheid opgeduikelde auto weer verkocht voor een prijs waarvan je achterover slaat. Dat is gouden handel.

Dat zijn natuurlijk niet de echte liefhebbers, de hobbel-en pruttelknutselaars, de genieters. Ik vind het leuk, hoor, om te  zien hoe zoiets ouds weer in ere wordt hersteld en als dat met een cakeblik kan, vallen de kosten misschien ook wel mee. Over het benzinegebruik van het ouwetje hebben we het dan niet, maar hij gaat waarschijnlijk toch niet mee op vakantie.

Als je een antiekveiling volgt op tv val je soms ook van je stoel. Gisteren zag ik hoe een vaasje, ter grootte van een Olvaritpotje, wel erg mooi bewerkt trouwens door een kennelijk bekende naam (en dat doet hem ‘m natuurlijk) eventjes bijna achthonderd Engelse ponden opbracht. Zoiets brengt dan de uitdrukking “wat een gek d’r voor geeft” wel heel dichtbij. De mevrouw, die het vaasje inbracht en het zelf voor 50 pence in een charityshop had gekocht, moest er helemaal van huilen. Met reden, het is om te huilen. Maar bij haar was het van blijdschap, denk ik.

Ach, draai de tijd maar weer terug of laat ‘m stil staan. Richt je huis vooral in zodat je je er lekker in voelt en als dat is met spullen die je oma ook al had, is dat mooi .  Je wasmachine, droger, magnetron, koffiezetter, vaatwasser, koelkast, televisie, telefoon en je computer met toebehoren passen zich wel aan. Die hobbelen en pruttelen niet, nou ja, de koffiemachine misschien, maar het is wel genieten…..

…..mooi doorleefd, hè…..?