…..waarom nou er áchter…..?
‘k Hou van spreekwoorden en omdat ik op leeftijd ben ken ik er natuurlijk best veel. Van vroeger. En dan weet ik ook nog wat ze betekenen. Ik heb dat als klein kind wel van thuis meegekregen. Vooral mijn creatieve moeder strooide er nogal eens mee. Soms niet helemaal correct, plakte ze er gewoon twee aan elkaar, de helft leende ze van de ene en de andere helft kwam dan ergens anders vandaan. Maar je wist altijd precies wat de bedoeling was. Mijn mams deed aan levende taal.
Spreekwoorden zijn in deze tijd ‘oneliners’ geworden. Die beklijven niet altijd, of ze moeten van Cruyff, Koot en Bie of Marten Toonder komen. Maar de echte klassiekers? De jongelui kennen ze niet. Niet erg, hoor, want Google weet alles. Maar toch zouden spreekwoorden soms wel nuttig kunnen zijn. Zo nu en dan. Dat zou ik best leuk vinden, als een van die fractieleiders in zo’n televisiedebat eens fijntjes zou opmerken: “Wie zijn eigen onkruid wiedt, ziet het onkruid van een ander niet.” Krijg je toch een ander sfeertje, dacht je niet?
En zo’n spreekwoord laat zich internationaal best makkelijk vertalen ook, als zo’n tv-debat de wereld overgaat. Lubach heeft al wat voorwerk gedaan tenslotte. Daar bestaat ’t misschien al, maar is het elders ook slecht gesteld met de spreekwoordenkennis. Onkruid wieden, daar zijn veel mensen mee bezig. Dat ze dan ook het goeie kruid eruit trekken komt doordat de hoofdtuinman geen verstand van groei en bloei heeft.
Ik ken trouwens een echt praktijkgeval. Vrienden van ons hadden eens ’n volkstuin. Maar ook een buurman in dat complex, die niks aan de zijne deed. Had geen tijd, maar wel een tuin. Het gevolg was, dat onze kennissen zich een slag in de rondte stonden te wieden in hun met zorg onderhouden volkstuin. We hebben nog wel eens geholpen. Dat kan dus ook, hè? Dat je zoveel onkruid van anderen over je heen krijgt, dat je het wel móet opmerken en er veel werk door hebt! Nou zijn ze later verhuisd naar een andere plaats dus de tuin werd sowieso weggedaan, maar toch, het was toentertijd een crime van de eerste orde.
Over dat soort onkruid bestaat ook een spreekwoord: het vergaat niet…..