Stembuiging…..

Mijn blinde kloris doet uiteraard veel met spraakprogramma’s. Op z’n telefoon, computer en allerlei apparaten die hij dagelijks gebruikt. Op zijn telefoon had ie altijd een zeer eigenwijs vrouwenstemmetje, waar hij zich aan ging ergeren. Ze heeft ook een naam, geloof ik. En ze bemoeit zich met van alles, ook als je d’r niet om vraagt. Maar hij heeft ‘m veranderd, die stem, in een mannenstem. Die heet Daan, als ik me niet vergis.

Ik kan het me goed voorstellen, die antipathie. Zo irriteren die reclamemeisjes met hun schelle aanbevelingen voor van alles, snel uitgesproken in zo weinig mogelijk dure seconden, mij ook enorm. Allemaal jonge aankomende actrices, denk ik, voor wie zulk reclamewerk ze financieel overeind houdt totdat ze ontdekt worden via hun heldere stemgeluid. Het is een vak. De jongens doen het weer anders, ook snel en vooral hip en met jingles erbij. Ik ben te oud, want waar het dan over gaat is me vaak ontgaan.

Maar we hadden het over stemmen. In de auto hebben we voor de navigatie wel een vrouw omdat die boven motor-en verkeersgeluid beter te verstaan is, denk ik. Hoewel ze niet zo vaak nodig is, want het scherm geeft voldoende informatie. Op vakantie is ze vaak wel handig omdat ze overal de weg weet. En haar stemmetje is niet zo eigenwijs, dat scheelt ook.

Vrouwenstemmen, die een lager timbre hebben, irriteren minder. Docenten, politici en nieuwslezers hebben daar baat bij. Er blijft meer hangen bij de toehoorders. Een wetenschappelijke stem-spraak-en taaldeskundige heeft dat uitgezocht. Ook dat je als vrouw met je stem van alles kunt doen qua hoog en laag. En volume, niet te vergeten. Je moet je man bijvoorbeeld niet roepen alsof je de hond roept. Wij hebben geen hond (meer) maar ik heb bij mijn weten nooit verschil gemaakt. Ze deden allebei wel wat ik graag wilde. Ik heb beslist de kinderen wel eens met een octaaf hoger toegesproken en of ze dán deden wat de bedoeling was, daar weet ik gelukkig niks meer van.

Laag schijnt ook sexy te zijn en een beetje hees d’r bij helemaal. Verleidelijk dus. Dat heeft niet iedereen in huis uiteraard. De uitdrukking “op hoge toon” moet je ook thuis laten als je gaat solliciteren. Gewoon je eigen stem in een rustig middenregister is dan het beste, zegt de deskundige. Ik, als ondeskundige, zou alles wát je zegt belangrijker vinden, maar goed. Mijn kloris zegt altijd, dat ie op mijn stem gevallen is, zo’n 58 jaar geleden en dat die niet zoveel is veranderd. Nou ik weet wel beter, een zingende Els wil ik niemand aandoen. “Lang zal ze leven” gaat nog net, laag en hees. Hartstikke sexy dus…..

…..ja,hè…..?