 |
Kijk, tegenwoordig is het niks bijzonders meer als de vrouwelijke helft van een bruidspaar uitgedijd voor de ambtenaar van de burgerlijke stand verschijnt en zelfs een pastoor blijkt er niet mee te zitten.
In vroeger tijden was dat een schánde en ik herinner me daarover een liedje van Jules de Corte: “Het bruidspaar”.
Het jonge paar kwam stijfgearmd van het stadhuis
Geëscorteerd door slechts een paar familileden.
Er zou geen bruiloft zijn, omwille van de vrede
Alleen een heel bescheiden schijnreceptie thuis.
En in de ouderlijke woning van de bruid
Kreeg iedereen een kopje thee en een gebakje.
Er waren vier felicitaties plus een pakje
En na een uur liet men de laatste gasten uit.
Toen was het allemaal gelukkig weer gewoon.
Ze gingen zwijgend naar hun zolder met zijn beiden
Waar niemand zag hoe hij haar troostte toen ze schreide
En vijf maand later werd ze moeder van een zoon.
Die kreeg de namen van papa van vaders kant
Als een gebaar van goede wil aan de familie.
Men stuurde kaartjes rond naar ieders domicilie
En plaatste voorts een advertentie in de krant.
Welnu, de enige die kwam was Truus van Hoof
En alle anderen lieten taal noch teken merken.
Die zaten ’s zondags vroom en vredig in hun kerken
Om God te danken voor hun spijkerhard geloof.
Ach ja, het christelijk mededogen was kennelijk ver te zoeken in die dagen. Tijden verbeteren ook wel eens! Een stel hier in Apeldoorn had het, terwijl ze breeduit op de voorpagina van de krant stonden vandaag met de op hun trouwdag geboren baby in hun armen, toch heel wat gezelliger! “Wat een trouwcadeau!”, verzuchtte de bruidegom, die niet eens tijd had gehad om zijn trouwpak uit te trekken.
De avond voor de bruiloft waren de vliezen al gebroken, maar de bruid had nog geen weeën dus hadden ze de festiviteiten maar gewoon door laten gaan. Je moet maar durven! De burgerlijke stand haalden ze ongestoord, maar in de kerk moest de pastoor zijn verhaal snel afraffelen, omdat de bruid wel érg rare gezichten begon te trekken!
Ze moesten rap naar huis, waar om half vijf ’s middags dochter Isabelle werd geboren. De familie zat toen al hoog en breed in het restaurant waar de receptie en het diner plaats vonden. Zonder het bruidspaar, want dat was even verhinderd. De familie heeft er een heel gezellig feest van gemaakt. De bruid was dus in haar allerlaatste zwangerschapsweken en dan vind ik het toch wel een staaltje van spannende timing, hoor, zo’n bruiloft! Ze doen ook vast aan bungyjumpen of zo……….
Hansje
december 3, 2004 at 8:24pmDat past helemaal in de hedendaagse maatschappij van druk-druk-druk. Het turbo-gezin, binnen één dag geregeld!