Hectische weken…..

Er valt wel weer het een en ander te melden. Het ging namelijk heel goed met Kloris, dachten we, maar dat was dus niet zo. Hij ging veel minder goed horen, reageerde heel erg traag op van alles, lopen was iets dat helemaal niet goed meer ging, zijn rechterbeen weigerde dienst en als hij in een stoel zat, zakte hij constant naar rechts. Hij moest met van alles worden geholpen, kortom doffe ellende. Met zijn bevattingsvermogen was niks aan de hand, en als je geduld had was de communicatie best goed. We gingen naar de huisarts. Dat bleek een vervangster te zijn, want onze arts bleek ziek te zijn. Die dame deed testjes met ‘m, keek hem na en belde toen in bijzijn van Kloris en onze zoon met de neuroloog die hem het eerst had gezien in het Gelre Ziekenhuis in Apeldoorn na zijn val.. Die sprak meteen een consult af van een uur. Daar was ik ook bij. Er werd een scan van z’n hoofd gemaakt en er bleek bloed te zitten tussen zijn schedel en de hersenen. Dat moest verwijderd worden, want dat was de oorzaak van die rare toestanden. De neurochirurg die dat klusje moest klaren bleek toevallig in Apeldoorn te zijn . Want de ingreep moest in Zwolle. “Dat kan morgen wel, eind van de middag”, zei hij. Hij moest in Gelre blijven, werd de volgende ochtend met een ambulance naar Zwolle gebracht. Ik mocht mee in de ambu, zo noemen ze zo’n vervoermiddel. en onze zoon tufte er achteraan in de auto. Isala is een héél groot ziekenhuis! Mens, wat heb ik gelopen door al die gangen. Vader kreeg een eenpersoonskamer met douche en toilet, omdat hij vanwege zijn blindheid door de verpleegkundigen moest worden aangesproken bij alles en zo net geopereerde patiënten zou storen. Wij gingen even naar huis en ’s avonds konden wij hem zien op de IC waar hij een nacht moest blijven.. De chirurg vertelde ons van te voren, dat het een standaardoperatie was . Er werden gaatjes geboord in z’n hoofd, waardoor het bloed {oud bloed } zei de arts weg kon. Hij moest kort onder zeil, dat wel. Maar ’s avonds was hij zeer alert. Hij is woensdag (op onze 63jarige trouwdag nota bene) geopereerd en nu weer thuis. Zaterdag dus. Een megasnelle behandeling gehad met een wereld van verschil betreffende het resultaat. In novenber moet ie nog een keer naar Zwolle voor controle en een scan, Maar geweldig toch? En de manier waarop hij alles heeft ondergaan en geaccepteerd, daar heb ik respect voor, hoor! Hij maakt gebruik van een rollator als zekerheid, maar dat wordt oefenen qua mobiliteit.