Uw koninkrijk kome……

We zagen in het nieuws Thom de Graaf, minister voor Bestuurlijke vernieuwing en Koninkrijksrelaties, een glaasje heffen op het 50-jarig bestaan van het Koninkrijksstatuut. Dat ondertekende Koningin Juliana in 1954 om de verhoudingen met de rijksdelen officieel vast te leggen. Ze vinden daarginds dat er maar eens wat moet veranderen aan dat statuut en na 50 jaar mag dat ook best eens. Plannen zijn al ingediend en er staat, dacht ik, ook nog een referendum op stapel. We zien het wel.

Wat we ook zagen was vanavond een programma van Cor Bakker, de pianist die, met een keyboard onder z’n arm, gesponsord lekker de hele wereld over reist. Meestal naar jaloersmakende ambiances. Hij pingelt daar dan mee met de plaatselijke muzikanten en dat doet ie uiteraard goed. Het programma op zich is belachelijk kort, maar dat komt natuurlijk omdat de aftiteling zoveel sponsors toont, dat ze daar een beetje tijdig aan moeten beginnen. Het duurt dan ook maar een klein half uurtje of zo. Het is eigenlijk een wat uitgelopen reclamespotje.

Maar vandaag was ie op Curaçao! Daar was het leuk. Mooi weer natuurlijk, prachtige omgeving en de mooiste, zorgeloze, lachende mensen, die muziek maakten of ze nooit anders deden en waarschijnlijk is dat ook zo. Cor mocht natuurlijk mee doen.

Grappig was wel, dat de muzikanten hun muziek maakten met behulp van flessen, waar ze een laagje water in deden om de toon te vormen, met een bongo, gemaakt van twee witkalk-emmers, een keukenrasp, waar je hele leuke dingen mee kan doen en meer van dat soort spullen. Wij zouden zeggen: armoe troef. Maar verdorie, wat klonk dat lekker! Die Antilliaanse ritmes, goeie stemmen, niks mis mee!

En dan Cor, met zijn elektronische toverkist met allerlei toeters en bellen. Het leek op een koninkrijksrelatie. Omdat hij zich aangepast had door zijn instrument op een register te zetten, waarmee hij een steelband (Engels s.v.p.!)imiteerde, klonk het prima bij elkaar.

Hij was ook nog even op Aruba voor een liedje met een meneer met een gitaar en hij ontmoette Edsilia Rombley en dat mens zong de sterren van de Antilliaanse hemel. Gôh, we moeten maar lekker veel muziek maken in ons koninkrijk, dan wordt het nog wel wat én ik wil een keer naar Curaçao: die leuke gekleurde huizen, dat strand, die zee, dat wéér! Nou ja, eerst maar eens even een kruik maken……..