Effe káppen nou….!

‘k Hou van bomen. Ik vind ze stoer en indrukwekkend. Als ik de keus heb tussen een vakantie aan zee of in een bos dan kan ik een paar dagen aan zee wel waarderen vanwege het uitwaaien, maar zet mij verder maar tussen het gebladerte.

Nou zit ik hier in Apeldoorn dus echt niet verkeerd wat dat betreft. Binnen een paar minuten is e.e.a. geregeld. Maar in het voorjaar gaat de gemeente hakken en snoeien in het openbaar groen. Dat móet ook, dat weet ik wel. ’n Groene stad, oké, maar het moet geen zootje worden.

In de wijken, die al wat ouder zijn, kun je zien, dat mensen, toen hun huis nog een nieuwbouwhuis was, te dicht bij hun huis boompjes hebben geplant. ’n Stekkie uit het bos misschien wel, meegenomen op een zondagse wandeling. En dat het stekje nu een bóóm geworden is, die de riolering ontwricht, de bestrating omhoog werkt en het donker maakt in huis. Dan moet je afscheid nemen van zo’n boom en dat is vaak niet leuk. Maar je moet verstandig zijn.

Wij hadden ook zo het een en ander, dat weg moest, waaronder een schitterende vuurdoorn, die elk jaar prachtig bloeide en een weelde aan oranje bessen gaf, maar wel de riolering vernielde. Weg ermee dus en het was káál daarna!

De gemeente doet dezer dagen rondes door de wijken met een verfkwast. Zet stippen op bomen, die volgens de groendeskundigen weg moeten. Met die selectie zijn wijkbewoners het vaak niet eens. De boom, waarvan de één blij is, dat hij verdwijnt, heeft voor een ander emotionele waarde, omdat ie geplant is toen de kinderen nog kleuters waren.( Dat die kleuters nu hun eigen auto hebben, waardoor er extra parkeerruimte nodig is, is vaak de reden dat er bomen weg moeten!).

In de Maten, een wijk hier in Apeldoorn, hebben mensen de gemeentelijke stippen weggepoetst en er op ándere bomen juist weer stippen bijgezet. ’n Beetje onenigheid dus. Ze zouden eens even moeten bomen, die mensen……..