Van de andere kant……

Casaspider, je weet wel El Hombre de tu Vida, bracht me op het idee vorenstaand verhaal ook eens op te schrijven vanuit de optiek van de door mij “aangereden” dame. Dat zal ik even doen. Voor alle duidelijkheid: het speelde zich af op zaterdagmorgen. Daar gaat ie:

“Nou zeg, wat me nu weer overkwam vanmorgen! Ik had net Joerie naar de voetbal gebracht en Kimberly naar jazzballet, omdat Henk weer zo nodig moest uitslapen, zodat ik alle weekendboodschappen weer in mijn eentje moest doen. “Schat, neem je ook een kratje Amstel mee?”, zei ie nog met z’n slaperige kop.

Dus ik ben in de supermarkt, waar het hartstikke druk was, loopt er zo’n ouwe muts met ’n winkelwagentje tegen me op! “Sorry!”, zegt ze nog, maar wat heb ik daar aan? ‘k Heb haar duidelijk gemaakt, dat ze niet alléén op de wereld was. Laat dat soort mensen boodschappen doen op een andere tijd! Ze hebben toch tijd genoeg.

Ik loop me op zaterdagmorgen altijd het laplazarus om alles in huis te krijgen en weer op tijd te zijn om de kinderen op te halen. Ik had dan ook flink de dampen in. Het leek trouwens wel of dat mens me de hele tijd achterna liep. Ik kwam d’r steeds weer tegen. Ik brood, zij ook brood. Ik kaas, zij ook kaas. De sperzieboontjes waren in de aanbieding dus daar was het weer raak. Volgens mij liep ze op me te loeren. Dat kan geen toeval geweest zijn!

Bah, ouwe mensen, ik kan ze niet uitstaan! En helemaal niet op zaterdagmorgen. Dacht ik bij de kassa lekker gauw klaar te zijn door bij de caissière af te rekenen, gaat dat mens modern lopen doen door zelf te scannen bij de machine. Is ze nog eerder klaar ook. En ik hád het al zo druk.

Nou, ik heb mezelf maar een bos zonnebloemen cadeau gedaan, want van Henk hoef ik zoiets niet te verwachten…….”