Handboek…….

In onze boekenkast boven staat een rijtje in ooit modern wit, kunstleer gebonden boeken, nu vergeeld en genaamd de “Baedeker van de Huisvrouw”. Toen wij in 1961 trouwden schreef ik in op deze vraagbaakserie in de hoop dat zulks een gunstige invloed zou hebben op mijn huishoudelijke kwaliteiten. Ook mijn nieuwbakken echtgenoot hoopte daar de vruchten van te plukken en vond het toen, ondanks wat krapte, niet zonde van het geld.

Ik zag gisteravond bij “De Wereld Draait Door” een aantal vrouwen, dat vond dat er weer behoefte was aan een handboek voor de moderne vrouw. En ik kreeg ter plekke dus een déjà vu. Maar ze deden er nogal lacherig over, de dames, en konden eigenlijk de beweegredenen voor zo’n uitgave niet echt duidelijk maken. Ze gaven de indruk, dat zijzelf in ieder geval zo’n boek niet nodig hadden, zij wisten het allemaal wel. Ze brachten de aanwezige mannen daardoor behoorlijk in de war. Het was een gesprek van niks.

Nee, dan mijn Baedeker. Die kon het destijds niet met één boek af. Er zijn achttien delen. Met titels als “Huishouden op rolletjes”, waar in stond, dat je dienstmeisje toch vooral een eigen plekje moest hebben in de keuken met een gezellig kleedje over haar keukentafeltje en dat je op tijd haar rentezegels moest plakken, “Goed Huis, Goed Thuis” was er ook een en die ging over het feit, dat je thuis moest zijn als de kinderen uit school kwamen, want dan konden ze hun verhaal kwijt bij de de thee en daarna lekker gezond naar buiten om te ravotten, “De Weg Tot Het Hart”, dat waren twee kookboeken, bestemd om je man te vriend te houden, maar ook “Het Rijk Alleen”. Dat ging over hoe alleenstaande werkende vrouwen hun huishouden het best konden inrichten en was dus behoorlijk vooruitstrevend.

Ik moet zeggen, dat ik niet dagelijks met de Baedeker op schoot zat. Er was een handige vlekkenlijst, die ik nogal eens nodig had. Ik kwam wel eens een raar beest tegen ergens in huis en keek dan onder het kopje ‘ongedierte’ en daar heb ik ook veel van geleerd. Verder was het aardig om te lezen dat je eigenlijk 12 van dít en 12 van dát in je linnenkast moest hebben als ‘uitzet’, maar verder dan 12 washandjes ben ik nooit gekomen. Met ‘genoeg’ van het noodzakelijke ging het ook best.

Wij hebben de boekenkasten niet meer in de woonkamer staan vanwege de omvang van het boekenbestand, maar destijds stond het wel leuk, zo’n serie. Net alsof we ze voor de decoratie hadden, zoals ik wel eens heb gehoord dat mensen boeken kopen. Per meter. Mijn boeken vormen een leuk ouderwets tijdsbeeld over huishouden en gezin. Hé, ’n ideetje: zal ik ze cadeau doen aan Rouvoet…………?